Warme herinneringen

Vandaag had ze 85 jaar geworden. Ik zie haar zo voor me en als ik me goed focus hoor ik haar stem nog en voel ik haar warme handen.
Ze is er nu ruim twee jaar niet meer en wordt deze dag er eentje in de lange rij van herinneren. De herinneringen zijn eigenlijk alleen maar goed. Terugkijkend kan ik me gelukkig prijzen met een fijne jeugd. Natuurlijk heb ik ook zat op haar gemopperd toen ik puber was. Ik zou het later allemaal wel anders en beter doen. Ja ja…..steeds meer zie ik mezelf dingen doen die zij ook deed. Stiekem lach ik er maar een beetje om. De pubertijd ligt ver achter me en ik ben alleen nog maar trots op de manier waarop ze me, samen met m'n vader, heeft opgevoed.
Natuurlijk had ik vandaag graag haar verjaardag gevierd. Vijfentachtig…..veel mensen kunnen dat vieren. Heel veel ook niet. Het klinkt misschien raar, maar het is goed dat ze haar leven afgerond heeft. Twee van haar kinderen zitten in een ingrijpende medische molen en gelukkig hoeft ze die zorg niet meer te dragen. Jammer dat ze haar eerste achterkleinkind niet zo lekker kan knuffelen, zoals ze bij haar kleinkinderen deed.
Maar ze heeft een mooi leven gehad en er voor gezorgd dat ze ons, haar vier dochters, ook een fijn leven heeft gegeven. Met die gedachte maakt het ‘missen’ plaats voor de mooie herinneringen.
Afgelopen week zijn er een paar jonge moeders overleden die nog kleine kinderen hadden. Door m’n werk word ik daarmee geconfronteerd. Op een dag als vandaag kan ik dan alleen maar hopen dat die jonge kinderen op een latere leeftijd ook met dit warme gevoel zo’n stukje kunnen schrijven. Ik gun het elk kind !