vier op een rij...
Achtenveertig jaar geleden….
Wat zou m’n moeder gedaan hebben op dit tijdstip? Drie dochters om haar heen waarvan de oudste negen en de jongste vier jaar. Vijfendertig jaar, hoogzwanger en druk aan het rommelen in huis want de volgende dag zou m’n vader zijn 36e verjaardag vieren. Met z’n vijven en bijna met z’n zessen op een flatje in Gouda. Niet allemaal een eigen slaapkamer, maar dat was ook niet nodig. Geen televisie (vandaar de vier kinderen waarschijnlijk J ) wel zo’n mooie bruine radio met van die grote draaiknoppen.
De wieg stond al klaar, alle toebehoren binnen handbereik maar eerst nog even de verjaardag vieren.
Vrijdag 4 maart 1966, de boel in huis netjes aan kant zodat de visite ’s avonds in een keurig huis zou komen.
Rond een uur of vier toen m’n moeder nog een kleedje aan het uitkloppen was, had ik er blijkbaar genoeg van.
“Eruit!” dat zal ik gedacht hebben. Ik kan me er natuurlijk niets van herinneren, maar moet het doen met de verhalen die m’n moeder daar mondjesmaat over vertelde. Het was toen nog niet gebruikelijk om zo in details te treden. Nu moet er open en bloot vermeld worden hoeveel hechtingen je hebt na een bevalling, hoe de placenta eruit zag, tot hoever je ingescheurd bent en of de vader wel op zijn benen is blijven staan, als er überhaupt een vader is. Niet te vergeten dat er nu soms hele gezinnen aan het voeteneind van het baarbed staan om de baby naar buiten te kijken.
Nee… dat was in die tijd nog niet zo. Heel subtiel en zo stil mogelijk achter een gesloten slaapkamerdeur, schalen met warm water vers van het fornuis en een a.s. vader met opgerolde mouwen die braaf aan het hoofdeinde bij zijn vrouw zat. Een vroedvrouw met kraak witte schorten tot aan de grond en een kapje op haar hoofd. Zoals toen dat hoeft niet meer, het is goed dat het allemaal anders gaat en het een beetje afgestemd wordt op de persoonlijke wensen…die overigens niet gek genoeg kunnen zijn.
M’n oudste zus was bij opa en oma de andere twee bij de benedenbuurvrouw en die moesten goed luisteren of ze een baby hoorde huilen. Meer details weet ik niet en kan het ook niet meer vragen, maar dat ik rond een uur of zes het levenslicht zag is me wel verteld.
Nu knal je het op facebook en weet de hele wereld dat je een kind hebt gekregen, maar toen is m’n vader op z’n fiets gestapt en hier en daar het blijde nieuws gaan verkondigen dat hij op zijn verjaardag weer een dochter had gekregen. En trots was hij! Misschien heeft hij ooit wel op een zoon gehoopt, maar dat heeft hij nooit gezegd of laten blijken.
Geen vader en geen moeder meer die meehelpen om die herinneringen op te rakelen, maar gelukkig heb ik m'n zussen en de foto's nog.
