Toppers
30-05-2014 22:45
Volledig in maagdelijk wit gekleed samen met zus in een witte auto naar de stopplaats van de bus gereden. Heel sereen stapten wij als bijna laatsten in. In de bus was het een warboel van rood geverfde haren, witte trouwjurkachtige outfits en blauw gevederde boa's. Buschauffeur Dennis was een vrolijk ventje die alvast de muziek op standje Toppers had gezet. Een soort van wereldvreemd zag ik mensen met een fles drank aan de lippen en zakken vette worstjes en chips leeg eten. .........ik had alleen een doosje pepermuntjes bij me!!!
Schuin achter me zat een echtpaar die de gepensioneerde leeftijd hadden bereikt...denk ik. De man was ernstig in de minderheid en keek alsof hij zo vreselijk veel spijt had dat hij toegezegd had om mee te gaan. Nu pas zag hij waarschijnlijk dat hij zijn vrouw ook met een zus of vriendin had kunnen laten gaan. Vrouw zag er zo chagrijnig uit omdat ze zich waarschijnlijk te laat gerealiseerd had dat ze ook met een vriendin of zus had kunnen gaan.
Na nog twee korte stops waar nog een enkeling instapte reden we richting Amsterdam. Na anderhalf uur reden we de touringcarparkeerplaats bij de ArenA op. Er stonden er nog niet zoveel waardoor we op de tweede rij konden parkeren. Dat zou kunnen betekenen dat we na afloop redelijk snel weg konden rijden.
Als een stel kuddedieren volgden zus en ik de enorme mensenmassa in de hoop dat die mensen precies wisten hoe ze bij de ArenA moesten komen. Na een kwartiertje lopen tussen mensen die zo uitgedost waren alsof ze dachten dat dit hun laatste avond was en ze het idee hadden geen enkele waardigheid meer konden verliezen, doemde ineens dat Amsterdamse heilige hok in beeld.
Architectonisch zal het absoluut een plaatje zijn, maar door mijn onwetendheid op dat gebied raakte ik niet echt opgewonden van al dat ijzer. Zus en ik hebben ons eerst even georiënteerd waar ingang D was waar voor ons straks de toegang zal zijn, wat in ons geval een verstandige zet is. Mijn oriëntatie en navigatievermogen is vrijwel nihil dus dat zou een heikel puntje kunnen opleveren. We waren overtuigd dat zelfs voor ons dit goed te vinden was. Daarna zijn we het geluid op gaan zoeken, tenslotte hadden we nog tweeënhalf uur te overbruggen voor de toppers ons zouden gaan plezieren. Op een groot veld stonden allerlei vreettentjes om een livemuziek-podium genesteld. Ondanks dat het net vijf uur was hadden we alvast een zakje biologische friet gescoord. Geen idee wat er biologisch aan was, maar ze waren in ieder geval lekker bruin gebakken. Vermoedelijk zouden de aardappelreepjes op een later moment, als de hele kudde zou gaan bestellen, amper het frituurvet zien en als bleke slappe vette sliertjes in een zakje geschoven worden. Na het frietje lekker verder geslenterd en geconstateerd dat alle eet,drink en pis gelegenheden geen seconde onbezocht waren.
Even de woonboulevard ingelopen. Geen winkel open maar een publiek? Wat zijn we toch een raar volk. Slenteren langs gesloten winkels. Alle zitplaatsen waren bezet door rood,wit en blauw uitgedoste malloten die er nu al uitgeput bijzaten terwijl het hele feest nog moest beginnen.
Om half zeven nog 'n broodje gekocht dat waarachtig nog ergens naar smaakte ook. Nadat we dit in ons gezicht geduwd hadden hebben we het papiertje op de enorme vuilnisbelt geworpen en waren we rijp om de voetbaltempel te betreden. Om zeven uur gingen de poorten open en kwam de lange ....heeeel lange rij mensen in beweging. Als een echte hooligan door zo'n traliepoortje heen gegaan waarna me op vriendelijke doch dwingende toon verzocht werd om m'n tasinhoud te laten zien. Alle drankjes, deo's en andere genotsmiddelen kon je inleveren. Het enige vocht wat ik bij me had stroomde door m'n aderen dus ik zat goed.
De blaas had ik gelukkig nog kunnen legen in een op dat moment nog redelijk zuivere sanitaire gelegenheid naast een overvol terras van Douwe Egberts, wat overigens gesloten was.....(gemiste kans)
Nadat de kleerkast vond dat ik betrouwbaar genoeg was om me het hol van de leeuw in te laten, nodigde vier steile snerttrappen ons uit om ze te betreden.
Bij trap drie kreeg ik het gevoel dat ik in het ootje genomen werd doordat het leek alsof ik geen meter opschoot.
Bovenaan trap vier stonden mensen zo te hijgen dat ze zelfs geen traanvocht meer hadden.
Gelukkig hield het daar voor ons op want hier bevond zich de witte tribune.
Mensen in het rood "mochten" nog een paar trappen beklimmen. Die rode tribune bleek dan ook de rustigste tribune op deze avond.
Voor we onze stoelen op zouden zoeken leek het ons slim om een beetje drinken mee te nemen. De flesjes water werden ontdaan van de doppen omdat die niet mee naar binnen mochten vanwege het "gooi" gevaar.
Misschien ben ik niet zo slim, maar volgens mij kun je met die flesjes ook best gooien....toch??
Op de laatste rij onze stoelen gevonden wat lang nog niet zo gek was. Geen mensen achter ons dus geen gevaar van per ongeluk gemorst bier in onze nek.
Tot half negen heerlijk mensen zitten kijken en het leek wel of wij de enige normale mensen waren...maar dat dacht waarschijnlijk iedereen.
Dan wordt het Wilhelmus ingezet. Ik moet zeggen dat het een kippenvel momentje was als je zo'n 60.000 mensen uit volle borst(en) het volkslied hoort en ziet zingen.
Wat daarna volgde was een groot feest van drieënhalf uur met bekende liedjes die iedereen kan meezingen dankzij de grote schermen waar de teksten op verschijnen. Niet alleen de Toppers, maar nog veel meer Nederlandse artiesten. Echt een feest en heerlijk om keihard mee te zingen. Geen mens die hoort of je binnen of buiten de toonladders blijft. Het geluid is zo ontzettend hard dat je niet eens de melodie van de muziek hoort en je op goed geluk de tekst herkent zodat je op die manier mee kunt lallen.
Het is goed om te zien dat zo'n enorme mensenmassa ook nog op een leuke manier een feest kan maken.
Ondanks dat ik het naar mijn zin heb gehad, het leuk vond om een keer meegemaakt te hebben, sta ik volgend jaar mijn stoeltje van harte af aan een echte fan. Niet aan die moeder die voor ons stond met haar zoontje die er helemaal geen reet aan vond. Het ventje moest duidelijk met mama mee zonder dat hij wilde. Moeder had last van overactieve spieren en is minstens honderd keer de tribune op en af geweest. En als ze wel op haar plek was, stond ze zich achterstevoren te bemoeien met de jongens die achter haar stonden en die ook niet op haar aandacht zaten te wachten.
De naam Toppers is wat mij betreft de juiste benaming als je een zaal met 60.000 mensen volledig aan het deinen en zingen krijgt.
Nadat Lee Towers een lijflied van Feijenoord in de Ajaxtempel gezongen had, zijn we naar buiten gegaan.
Je kunt je voorstellen dat als er 60.000 man tegelijk naar buiten wil het wel ff kan duren.
Buiten gekomen zijn we weer met de stroom mensen meegelopen in de hoop dat zij ook naar de parkeerplaats voor bussen gingen. Gelukkig was dit het geval en zo vonden we al snel de bus van Dennis. Inmiddels stonden er op z'n minst honderd bussen. Onze bus was vrij snel weer compleet maar moesten we wachten op de bus voor ons waar blijkbaar nog wat gasten ontbraken.
Uiteindelijk reden we ongeveer twintig minuten later weg dan de bedoeling was. Het was voorin de bus verdacht stil. Daar zaten vrouwen met volledig kaalgeplukte boa's, ogen die in het niets keken en waarvan de make-up volledig verwoest was. De dames achter ons hadden nog energie en stembanden over dus zongen luid en lelijk mee met de muziek die uit de busspeakers galmde. Dat duurde hooguit een kwartiertje toen ook bij hen het mentale licht uitging. Met geknakte nekken, de schedels tegen elkaar, hingen ze met de mond open schijndood in hun stoelen.
De man die op de heenweg zo beteuterd keek en waarschijnlijk liever thuis gebleven was, zag ik in z'n geheel niet meer zitten. Zou ie het ruime sop gekozen hebben en zijn chagrijnige vrouw ontvlucht zijn?
Nadat ook ik zo'n vijftien kilometer gemist had, zag ik bij het moeizaam openen van m'n ogen de halte naderen waar we s' middags ingestapt waren. Gelukkig stond de auto er nog en konden we, met behulp van twee navigatiesystemen, de weg terug weer vinden.
Rond nul-drie uur kon ik m'n volgezongen, duffe hoofd op m'n kussen leggen en mijn brein uitschakelen.
