sokken in teenslippers..

De vakantie zit er zo goed als op.
De laatste dagen heb ik in m’n uppie doorgebracht. Vast niet voor iedereen, maar voor mij heerlijk om de vakantie mee af te sluiten.
Niet te hoeven praten, niet te hoeven zorgen maar gewoon alleen naar mijn eigen brein en lijf luisteren.
Klinkt voor sommige mensen misschien egoïstisch of ondankbaar, maar dat is nu eenmaal mijn beleving.
Inmiddels staan m’n voeten al bijna twee weken op Zeeuws grondgebied. Het levert weinig blogstof op, wat niet wil zeggen dat er niets gebeurd of te beleven valt.
Als je languit op het strand ligt, met je ogen dicht en soms open om de zon op je huid te laten branden, hoor en zie je van alles om je heen.
Kinderen die blij lachen of juist janken omdat ze achterna gezeten worden door een wesp, terwijl ze met mierzoete ijsjes lopen te knoeien.
Jonge stelletjes die ervoor zorgen dat bepaalde lichaamsdelen geen zonlicht krijgen omdat ze helemaal in elkaar geknoopt door het zand rollen. Belegen mannen en vrouwen die met stoeltjes naar het strand komen om zich achter een boek te verschuilen. Dan heb je de Duitse gezinnen waarvan moeder alles netjes uitstalt en vader gelijk met de schep aan de gang gaat. Dit bekende fenomeen heb ik eens goed bekeken en ik heb geconstateerd dat ze die kuilen graven om als een soort van box te gebruiken en daar de kleine kinderen in dumpen. Echter al die kinderen gaan krijsen in die kuilen en worden met een schepje en een emmertje naar de waterkant gestuurd zodat vader op zijn reet in die natte kuil kan gaan zitten.

Terwijl ik me nog eens omdraai om de tint aan alle kanten gelijkwaardig op te waarderen, luister ik naar een groep jongelui die zich zojuist hebben genesteld. Allemaal stelletjes die hier in de omgeving wonen.
Ze vertellen over een feest waar ze geweest zijn en ik begrijp dat er eigenlijk geen een nuchter is gebleven gisteravond. Sommige zijn trots op de hoeveelheden alcohol die ze naar binnen hebben gegoten. Anderen zweren in het openbaar dat ze nooit meer zullen drinken. Even later gaan de koelboxen open en hoor ik het ene na het andere bierdopje ploppen. ‘Nooit meer’ duurt soms maar even, blijkbaar.

Op de camping is het nog levendig genoeg. Hoofdzakelijk Arie’s en Annie’s, waar ik mezelf, ondanks mijn jeugdige leeftijd, ook inmiddels onder kan scharen. Wat me opvalt, is dat er op een camping maar weinig mensen hun best doen om er nog enigszins elegant uit te zien.
De gevreesde crocks en birkenstocks zijn nog steeds hot onder de kampeerders. Maar de te hoog op gehesen witte sokken in sandalen schuiven ook nog over het terrein. Een vrouw had waarschijnlijk al jarenlang stroomstoring waardoor haar ladyshave het niet meer deed. Er hing een hele waas om haar benen heen.  Maar het meest schokkende was toch wel een vrouw welke een te strak shirt droeg waardoor mijn ogen werden getrokken naar een paar heel sneue borsten die heel depressief en verdrietig naar beneden keken omdat ze niet netjes opgeborgen waren in een fatsoenlijke beha. Echt geloof me, ik wilde er niet naar kijken maar het moest gewoon! En nu zit ik dus mooi met een klein traumaatje in de caravan deze blog te tikken.
Per direct ben ik begonnen met borstspieroefeningen om te voorkomen dat ik dat beeld ooit van heel dichtbij zal moeten gaan zien. Ben zo blij dat mensen niets van mij kunnen zeggen. Want volgens mij heeft echt niemand gezien dat ik met mijn sokken aan in mijn teenslippers naar het sanitairgebouw ben gelopen.

Wat het weer betreft is het zo slecht nog niet verlopen. Oké, de eerste dagen waren erg nat. Maar zeg nou zelf, wie heeft er in zijn vakantie een landelijke record zien verbreken doordat het 60 uur achter elkaar heeft geregend. Daarna werd het mooi weer en kon er flink aan het uiterlijk gewerkt worden.
Tussendoor nog wel eens een klein buitje, maar eigenlijk verder elke dag zon.
Nu de laatste dag er zo’n beetje op zit komt het weer met bakken uit de lucht. Het getik op het caravan dak geeft wel een slaperig gevoel.
Toch wil ik de dag niet te vroeg eindigen want morgen is het over met de pret.
Ach, het is ook wel weer lekker om gewoon aan de slag te gaan. Me een soort van nuttig maken voor de mensheid zodat ik het beeld van de hangende sneue borsten misschien snel kan vergeten.