Ready for take off....part two

Het is nu net half 8 in de zondagochtend. Ik heb gedouched en zit nu met een glaasje sjuu deze blog te tikken. 
Om 8 uur trommel ik iedereen uit bed en kunnen ze hun laatste plunje bij elkaar vegen, een broodje eten het toilet bezoeken en dan gewapend met een flesje water de deur uit. In het bussie 

Dan gaan we om uiterlijk 9 uur hier de deur uit. De koffers hoeven niet mee, die staan als het goed is al in Washington waar onze eerste stop is. Het was de bedoeling dat de koffers gisteren weer bij ons zouden komen, maar om de één of andere manier is dat dus niet gelukt. Nou ja....3 1/2 dag in dezelfde kleding is ook weer een nieuwe ervaring. 
Onze eerste vlucht vertrekt vanaf airport Orlando omstreeks 11.40 uur. 
We moeten op airport Washington overstappen en hebben zo'n 4 uur wachttijd. Dat zullen we nodig hebben om onze bagage te kunnen vinden en weer in te leveren bij het volgende vliegtuig. 
De laatste grote vlucht duurt zo'n 7 uur en als het goed is landen we ergens rond 06.00 uur morgenochtend op Schiphol. 
Met een beetje geluk staat daar dan ook ons bestelde taxibusje die ons weer naar huis brengt. 
Uiteraard heb ik die ook even afgebeld om te vertellen dat we het vliegtuig gemist hadden. Ook die man ( net als vele van jullie) moesten lachen envertelde dat het voor ons vervelender was als voor hem. Nou toen heb ik maar uitgelegd dat het hier steeds rond de 35 graden was en dat we het uiteindelijk niet zo erg vonden. 

Gisteravond zijn we voor de tweede keer deze vakantie voor het laatst uit eten geweest. Voor de tweede keer voor het laatst gaan slapen hier. Voor de tweede keer voor het laatst gedouched. En nu gaan we zo voor de tweede keer weg. Gisteravond zijn we wezen eten bij Santa Fé. Daar hielp de serveerster ons die ons ook hielp toen we er voor het eerst kwamen en ik zo lekker droog een "cola Light" bestelde en zij een "Corona Light" verstond en kwam brengen. Dus nu bestelde ik met volle overtuiging een "Diet Coke" en schoot daarbij natuurlijk weer in de lach. Had ik dat niet gedaan had er niets aan de hand geweest. Nu herkende ze me en wist meteen weer waar het over ging. 
Stefan en Charlotte hebben voor de laatste keer deze vakantie crispy chicken gegeten......ik heb geen idee hoeveel keer ze dat gegeten hebben. Ik zal zo is kijken of er al veren op hun rug groeien. Kakelen doen ze in ieder geval al......maar volgens mij deden ze dat al.  
Het is nu bijna tijd om de rest wakker te maken dus is dit het einde van de blog op de dag van vertrek ( part two). 

Zij die vliegen gaan groeten u. 
Tot in de Nederlandse klei.