Out of order

Vandaag staat er in mijn agenda “ OUT of ORDER”  . Zelf ingepland, een dag om zo min mogelijk te doen. De laatste weken zijn erg druk met verplichtingen     en andere (gezellige) zaken . 
De reorganisatie op het werk laat inmiddels zijn gevolgen zien en voelen. De werkdruk wordt groter  . Het werkaanbod groeit en het moet allemaal (op tijd) weggewerkt worden door steeds minder mensen  . 
Van 1 collega afscheid genomen  die gaat genieten van haar vrijheid en plaats maakt voor een jongere collega die nog wat jaartjes voor de boeg heeft. Waarom het werkaanbod groter wordt weet ik niet. In de voorliggende jaren was het in de zomerperiode wat rustiger  , maar daar merk ik nu nog niets van eigenlijk. Er is heel veel irritatie en ruzie onder de burgers  . En dat gaat soms zover dat er politie aan te pas moet komen. Wat is het toch jammer dat veel mensen steeds egoïstischer worden en minder respect hebben voor de handel en wandel van de mensen om hen heen. Niet dat ik alles kan waarderen wat anderen soms overhoop halen, maar het leven is geven en nemen. En misschien wel veel meer geven en klein beetje nemen. Maar als je een beetje positief in het leven staat levert “geven” veel meer voldoening dan “nemen”. Door te geven ontvang je automatisch meer. 
Nu ik het toch over ontvangen heb. Van de nieuwe school van Charlotte heb ik ook een heleboel ontvangen. Zo’n 7 A4tjes vol met spullen die aangeschaft moeten worden. 
Ook hier is weer aan de orde dat er eerst gegeven (euro’s) moet worden om iets terug te kunnen ontvangen. Maar het is een investering in de toekomst. Met een beetje geluk heb ik over 3 jaar een allround schoonheidspecialiste/welness in huis. Daarna nog even een tandje erbij voor de specialisatie “visagiste” en dan kan ze Leco van Zadelhoff af gaan lossen  . Ach, weet je, je moet een doel voor ogen hebben hé. Of je uiteindelijk dat doel kan bereiken zal de toekomst leren. Als ik terug kijk naar de tijd dat ik net zo jong was als Charlotte dan had ik niet het beeld voor me van wat ik nu uiteindelijk bereikt heb. Tot 4 jaar terug zelfs nooit gedacht ooit bij de politie te gaan werken. Sommige dingen komen op je pad en daar kun je iets mee doen of je kunt het links laten liggen. Mijn ziekte 6 jaar geleden , het werk bij de politie  en ‘t vrijwilligerswerk bij hospice IJsselthuis  hebben mij veel levenslessen gegeven. Zoveel momenten met verschillende mensen meegemaakt. Mensen met een eigen verhaal en een eigen beleving en hun eigen waarheid. Zonder dat deze mensen er erg in hebben gehad hebben ze me veel levenswijsheid gegeven. Dingen waar ik nu en in de toekomst wat aan kan hebben. Gratis lessen…. En dat is mooi meegenomen, als ik zie wat de studiekosten van tegenwoordig zijn. Ach, nog een jaar of drie en dan kunnen beide kinderen (hopelijk) hun eigen broek ophouden. Wat een geld zal er dan maandelijks overblijven !! (dromen is lekker.. ) En met dat overgebleven geld kun je dan weer leuke dingen doen, zoals North Sea Jazz.  
Gisteren ( zaterdag 9 juli) weer genoten in Ahoy Rotterdam. Degene die van Jazz houden en er wel eens geweest zijn zullen begrijpen wat ik bedoel. Er heerst daar een relaxte sfeer. Alle rangen en standen lopen, zingen en dansen met elkaar. Dit jaar ben ik 1 dag geweest. Maar ik ga een potje maken zodat ik volgend jaar alle drie de dagen kan. Uiteraard ga ik dan wel zorgen dat ik de dag erna vrij ben. Cosmetisch gezien  zal ik er na die drie dagen wat minder goed uitzien van het (te) laat naar bed gaan. Ook zal er dan wel houtworm in mijn benen genesteld zitten van het lange en vele staan en slenteren. Op één van die dagen ga ik proberen de kinderen wat Jazzgevoel mee te geven. Mogelijk dat ze er nu nog niets aan vinden. Mijn vader was ook gek op Jazz. Vreselijk vond ik het als hij weer eens Jazzmuziek opgezet had. Ik vond het maar rare muziek. Soms zat er geen enkele melodie in en deden de muzikanten ( in mijn beleving) maar wat. Een aantal jaar geleden is het Jazzgevoel in mij wakker geworden. Ik vind het super om te zien wat een emotie deze muzikanten met hun instrumenten beleven. Het is muziek die je moet leren waarderen. Maar heb je het eenmaal door dan is het heerlijk  . En terwijl ik dit zit te tikken heb ik een paar doppen in mijn oren die de herhalingen van een aantal artiesten mijn oren in blazen. Even een beetje nagenieten. 

Nog een paar weken voor de boeg en dan ga ik in de vakantie-stand. Drie weken geen politiewerk, geen hospicewerk, geen stofzuiger, dweil en emmers sop. Ondanks dat ik de eerste 2 genoemde dingen graag doe, vind ik het toch wel erg lekker om even het grootste gedeelte van mijn brein uit te schakelen  en te genieten van veel zon, zee  en oké dat zand neem ik op de koop toe. Met een beetje WIFImazzel kan ik in de vakantie mijn verslaving ( het schrijven) voortzetten en jullie zo nu en dan een brokje leesvoer zenden.