Kerststress

Zaterdag voor kerst……
Je raad het al. Er moeten boodschappen gehaald worden.
Gewoon omdat het zaterdag is en alvast een beetje extra voor de kerstdagen.
Om het gevoel wat op te voeren eerst naar een buiten dorps winkelcentrum geweest met de freule.
Redelijk vroeg voor de echte drukte los zou barsten. We waren blijkbaar niet de enige die verwachtte dat er een fikse mensenmassa de overdekte winkels af zou gaan struinen naar onzinnige zinvolle troep.
Er stonden buiten al een dozijn verkeersregelaars klaar,  gekleed als obesitas Spongebobbers in hun gele pakken waar ze amper in konden bewegen. Ze liepen alsof er geen enkel gewricht werkzaam was.
Zonder moeite de auto in de parkeergarage gezet en begonnen bij de verste weg liggende winkel om zo een beetje gestructureerd de spullen te scoren die op het onbeschreven briefje stonden.
Precies in de eerste twee winkels kwamen we met plastic tassen naar buiten die ervoor zorgden dat we na vijf minuten het gevoel kregen dat onze handen twintig centimeter dichterbij de grond hingen.
Halverwege konden we de verleiding dan ook niet weerstaan en hebben de eerste lading plastic tassen in de auto gelegd om met uitgerekte lege handen weer verder te gaan.
Zo leuk als je lopend door de groeiende mensenmassa loopt en ineens iemand je beetpakt en je herkent van facebook. Ik denk dat het misschien wel vijfendertig jaar geleden was dat ik haar gezien had. Een van de drie donkere zusjes met echt kroeshaar. Gelijk dacht ik aan de momentjes dat we gingen zwemmen en ik volledig gefascineerd was dat het mooie zwarte kroeshaar niet nat werd, maar de druppeltjes er zo afrolden. Andersom gingen de handen van de drie zusjes regelmatig langs mijn lange steile blonde haren. Leuk momentje dat even de drukte van het winkelende publiek deed vergeten.
Eenmaal weer terug in het heden hebben we met alle spullen van ons onbeschreven lijstje het buiten dorpse winkelcentrum verlaten. Bij het wegrijden zagen we dat we precies op tijd waren geweest. Inmiddels liepen de ongescharnierde verkeersregelaars druk te doen om al het aankomende verkeer in goede banen te leiden.
Er was nog één winkel die onvermijdelijk bezocht moest worden….Jawel de supermarkt.
Parkeren ging redelijk snel. Ook waren er nog winkelwagentjes. Net buiten de winkel stond heel luguber een onbemande scootmobiel met een geschaard voorwiel. Het zag eruit alsof de bestuurder zojuist spontaan genezen was en met een noodgang het vervoermiddel rennend had verlaten. Waarschijnlijk nam mijn fantasie hier een loopje met me, zoals wel vaker. In de winkel sloeg de kerststress als een dik deken om me heen. Mensen met boodschappenbriefjes zo groot als deze blog. Zwetende mannen die nijdig achter of voor hun vrouw liepen met allerlei taken om iets te zoeken.
Chagrijnige vrouwen die mopperend op hun man met de winkelwagentjes steevast middenin het pad bleven lopen. Strontvervelende kinderen met trekmandjes die deden alsof ze op een slipschool waren. De mandjes schoven met een noodgang van links naar rechts door de paden. Tijdens de slippartijen maaiden ze menig teennagel of enkelgewricht mee wat dan weer dodelijke blikken opleverde.
Ondanks dat ik een freule bij me had die niet wist hoe snel ze de boodschappen in het karretje moest laden om de winkel maar te kunnen verlaten, zag ik mezelf al op zo’n oncomfortabel bankje in de winkel zitten. Groot kladblok met lekker schrijvende pen op schoot en daar de meest verschrikkelijke verhalen bedenken bij het winkelende publiek.
Dankzij de digitale vernuftigheid van de zelf scan konden we snel de winkel verlaten.
Kerststress ,…ik ben blij dat ik er te nuchter voor ben, maar kijk totaal niet uit naar de laatste boodschappen die dinsdag gehaald moeten worden. Ik denk dat ik op m’n vrije dag toch maar de wekker op veel te vroeg zet en dan met de slaap nog in m’n ogen de supermarkt bezoek en me een klein beetje laat bevangen door de kerststress.