Italie 2012

Zaterdag 25-8-12 om 05.15 uur gaat m’n wekker. Pfffttt m’n biologische wekker is het hier niet mee eens. Maar de zoemer gaat nog een keer dus hups uit de veren en de laatste zooi bij elkaar vegen.
Inmiddels zijn de andere vakantiegangers ook wakker en is het hele huis verlicht en in beweging.
De sanitaire handelingen verricht, de tas met proviand voor onderweg ingepakt en alles goed afgesloten. De overbuurvrouw staat in haar ponnetje achter het raam te zwaaien. Doegggggg!!.
Zo, de zit zal bijna 1500 kilometer zijn.
Net voorbij Rotterdam prikken m’n ogen alweer, maar ik verweer me kranig en blijf nog even bij m’n positieven. Vrij snel zitten we in Duitsland waar de regen de weg naar beneden goed gevonden heeft. Wetende dat er over 1500 km een lekker zonnetje op me wacht boeit de regen me niet. 

Jawel…om 09.45 uur komt de eerste vraag voor een gehaktbal. Je moet er toch niet aan denken op dat tijdstip. Maar het is traditie om op de heenreis flink stinkende gehaktballen mee te nemen.
Ze worden met smaak weggewerkt……burbss.
Omstreeks 14.00 uur zijn we zo’n 600 kilometer verder en loopt het allemaal voorspoedig. Geen file of andere narigheid op de weg. Een groot deel van die 600 kilometer heb ik overigens onbewust beleefd. Heerlijk hoor een beetje slapen en dommelen in een schommelende auto.
De lunch bij Mc. Donalds zorgt ervoor dat het zoutgehalte weer op peil is en de geest weer wat wakkerder. Om 17.00 uur hebben we een klein stukje file. Het blijkt dat er een vliegshow aan de gang is. Precies boven de snelweg, wat langzaam rijdende kijkers oplevert.
Het was wel gaaf om te zien. Een reeks van 10 vliegtuigen welke mooi synchroon loopings en andere stunten lieten zien.
Op dat moment was het wel droog maar nog steeds erg bewolkt. Na zo’n 800 kilometer nog geen zicht op het zonnetje.

Om de tijd te doden hebben Charlotte en ik even gekeken wat we allemaal in onze handtassen hadden zitten. 

Ik zal niet alles opsommen, dit IVB. de privacy. Ik weet wel, dat Charlotte deze vakantie genoeg parfum bij zich heeft.

Intussen is het weer lekker gaan regenen en komt het zo nu en dan met bakken tegelijk uit de hemel.
Net als andere jaren weer negatief verbaasd over het rijgedrag van de Duitsers. Recht vooruit en hard is geen enkel probleem, maar OO als er ingevoegd moet worden of als je in de verre verte een zwaailamp ziet. Reden genoeg om dan vol in de remmen te gaan…

18.45 uur kijken we in het gapende gat van de Gotthardtunnel in Zwitserland. 17 Kilometer lang. Baantje heen en baantje terug. Elk jaar weer een missie. De uitdrukking van “licht aan het einde van de tunnel” is voor mij in deze altijd een momentje van lichte blijdschap. Nu helemaal want ik hoorde in de tunnel iemand een scheet laten !!!!
Een kilometer voor het einde van de tunnel klinkt ineens Henk Wijngaard uit de speakers van de autoradio!! Wat een verademing dus toen het licht het einde van de tunnel aangaf en dat op dat moment ook meteen Henk Wijngaard zijn strot dicht hield.
Wat wel een beetje jammer was dat aan de andere kant van de tunnel de regen net zo hard naar beneden kwam als aan de beginkant.
Het is overigens wel mooi in Zwitserland. De bergen zijn hoog en voorzien met mooi groene statige bomen. Tussendoor zie je dan treinen rijden die me doen denken aan zo’n Marklintrein.

Aangekomen bij Chiasso rond 20.00 uur. Daar tikt de teller ruim 1000 kilometer aan. De auto volgetankt en de parkeerplaats op voor een paar uur knorren. Het regent nog steeds een klein beetje. Andere jaren waren we hier al flink voorzien van een zomers zonnetje. Het is niet echt koud buiten, maar toch.
In de caravan van die stinkende knakworstjes opgewarmd en tussen een broodje geklapt. Toen die een beetje gezakt waren de tanden en snoeten gepoetst, de blaas ( en sommige de darmen) geleegd en plat in de caravan. De wekker op 05.30 uur gezet. De laatste 400 kilometer staat dan nog op het programma.
’s Nachts barst er een echt noodweer los. Onweer en bliksem heel hard en heel dichtbij. De regen komt met een kletterend geluid op het caravan dak.
Toen het eindelijk droog was vond het hondje van de buren het nodig om zijn longinhoud te laten horen. Verder hebben we wel lekker geslapen.
Om 06.00 uur de boel weer in de racehouding gezet en met de neus richting Toscane. De laatste kilometers zijn ook nat en bewolkt verlopen.
Eenmaal op de camping ( www.vallegaia.it ) aangekomen even zoeken naar een mooi plekje.
Gevonden en toen de caravan op zijn plek stond werd het droog en zonnig.

Hier moet het dus een poosje gaan lukken.

Vandaag (maandag) eerst op zoek naar een vers gebakken broodje. Gevonden !!!
Gelukkig een stukje schaduw gevonden om dat broodje naar binnen te werken. Daarna nog even een boodschapje gehaald voor het avondeten. Vanmiddag heerlijk relax aan het zwembad gezeten. Beetje schaduw, beetje zon en een verkoelende duik.

Rustig aan beginnen. Eerst wennen aan het warme weer en het feit dat er nu even een paar weken niets moet. Ik denk zomaar dat het snel zal wennen 

Blijkbaar heeft alleen Nederland een stabiel internet netwerk, want hier is het weer een beetje tobben.
Maar goed, ik schrijf en zal het plaatsen als de WIFIgoden me goed gezind zijn.

Ciao.