Hollen en stilstaan

Zo af en toe heb je een dienst van rennen, vliegen, hollen en stilstaan. Soms is het net of je in huishoudelijke dienst bent en loop je de hele tijd te ruimen of te soppen. Deze dienst was er eentje met een gouden randje. Samen met Maaike heb ik een tweede dienst.

In kamer Rozenkwarts is continu familie aanwezig bij meneer Glasstra, omdat het er naar uitziet dat hij spoedig zal sterven. Zodra de familie even in de huiskamer zit voor een kopje koffie, gaan Maaike en ik on de beurt een poosje bij meneer Glasstra waken. Als je dan naast zo’n bed zit waarin een man bezig is met sterven, ervaar je wat een bijzonder moment dat is. In grote lijnen is het met een geboorte te vergelijken. Je weet niet precies wanneer het leven stopt. Je zit er ook volkomen hulpeloos naast omdat sterven “alleen” gedaan wordt. Tijdens deze fase raak ik mensen zo min mogelijk aan. In mijn beleving zou het ze kunnen verstoren in het proces. Als de familie terugkomt bij hun man en vader, verlaat ik deze zo onzichtbaar mogelijk en laat dit intieme moment aan hen over.

Op kamer Amethist is iets heel anders gaande.
Daar ligt een vrouw met een hersentumor. Haar stemmingen kunnen per minuut wisselen.
Op dit moment heeft ze echt “kopzorgen”. De kapster is besteld want ze vind dat haar kapsel niet goed meer zit en ze er straks “netjes bij moet liggen”.

Janneke bewoond kamer Toermalijn en verteld dat ze vandaag een heel goede dag heeft en zich lekker fit voelt.
Ik heb bewondering voor de manier waarop ze haar ziekte ondergaat. Ze is nog vrij jong en is haar man al verloren aan dezelfde kwaadaardige ziekte als waaraan zij nu lijd. Ze heeft geen kinderen en staat vrij eenzaam in het leven. Weinig bezoek. Voor de tweede keer deze dienst lopen we arm in arm door de hal naar de woonkamer. Ze legt daarbij haar hand over mijn hand, kijkt me met waterige oogjes aan en zegt: “ik vind het toch zó gezellig bij jullie!”…zomaar uit het niets, voelt het als een warme zonnestraal die regelrecht m’n hart binnenschiet.
Even heb ik niets kunnen zeggen. Wat voelt het heerlijk en triest tegelijk. Heerlijk omdat we blijkbaar de doelstelling hebben bereikt bij haar, maar triest omdat ze dit “gezellige” gevoel nu pas aan het einde van haar leven beleef.