Het was zo'n maandag....

Mijn wekkers stonden op half zeven, kwart voor zeven en zeven uur….Ja drie wekkers.
Ik heb ze gewoon nodig om echt te landen ’s morgens.
De eerste wekker was gegaan. Dat betekend dat ik m’n ogen even open gedaan heb, mijn brein aangezet en me realiseerde dat het maandag was. Vervolgens bleef ik bewegingloos liggen in afwachting van wekker twee.
Voordat wekker twee afging, hoorde ik een pruttelend geluid en krakend grind naast het huis. (ik slaap met het raam open).
Net wakker genoeg om te beseffen dat het pruttelende geluid van Stefans kapotte uitlaat kwam.
Ook wakker genoeg om te beseffen dat het niet klopte dat hij naar huis kwam, omdat hij een half uurtje eerder naar zijn werk was gegaan. Meteen gaan dan mijn moederlijke alarmbellen rinkelen.
Terwijl ik de sleutel in de deur hoor, heeft mijn brein al meerdere scenario’s voorbij laten komen.
Boink dreun klets kledder…Stefan is boven. “Wat is er”? vraag ik. In goed verstaanbaar Nederlands krijg ik te horen dat hij iets kwijt is. Terwijl hij naar zijn kamer gaat om te zoeken, keer ik de wasmand om, trek de schone weekendwas uit de kast…maar nergens komen we tegen wat we zoeken. Op mijn vraag of hij al in de auto heeft gekeken hoor ik een bevestigend antwoord. Nog maar een keer doen dan, zeg ik… Intussen gaat mijn tweede wekker af. Volkomen zinloos natuurlijk want ik ben zó wakker, dat had een derde, vierde en vijfde wekker niet voor elkaar gekregen.
Met een heel diepe zucht hoor ik Stefan vertellen dat wat hij zocht, in zijn vestzak zat……dat vest lag in zijn auto, dus hij was voor niets weer naar huis komen rijden.
Ach….Eind goed al goed.
Het gaf me wel meteen het gevoel dat het wel eens “zo’n maandag” zou kunnen worden. Ondertussen aangekleed in “het pak”, pakje brood voor de lunch klaar gemaakt, stopt de auto van de AHbezorgservice voor de deur. Het is dan ongeveer 08.10 uur.
Charlotte zat inmiddels ook al met een ontzettend uitgeslapen maandagochtendgezicht op de bank. Samen met zo’n 15 andere schoonheidsspecialistes hadden ze afgesproken op deze dag om bij ons in de achtertuin te gaan BBQen als afsluiting van hun opleiding nadat ( bijna) iedereen geslaagd was. Met elkaar geld op een hoop gelegd en daar de AH bezorgservice voor besteld. De hele boodschappenbende in de keuken neergezet en het AHmannetje de kratten weer meegegeven. Na Charlotte veel succes te hebben gewenst met het opruimen van al die spullen ben ik naar m’n werk gevlucht. En inderdaad… het was zo’n maandag.
Bijna van huis tot aan het bureau had ik een auto voor me waarvan de bestuurder waarschijnlijk een ei onder het gaspedaal had liggen. De hele weg niet harder dan 50 km per uur op stukken waar je 80 mag. Op zich ben ik best geduldig in de omgang….maar minder hard rijden dan je mag vind ik heel onprettig.
Op de werkplek gearriveerd, alles aan de gang geslingerd en even bijgepraat met een collega die net terug was van vakantie. Ze mopperde dat ze alles zo slecht zag. Bril op bril af. Ik denk dat ze de glazen wel 30 keer heeft gepoetst. Gek-stekende weg zei ik, volgens mij heb je je lenzen achterstevoren in gedaan. Ik heb nog geen hulpstukken en heb dan ook geen verstand van lenzen, maar blijkbaar is dat dus wel mogelijk en kon ze eindelijk na een paar uur wazigheid alles weer scherp zien toen ze haar lenzen van oog had gewisseld….

Naast een aantal “normale” klanten was het deze dag ook de dag van de eencelligen mensen die bij voorbaat al een berg herrie schopten zonder dat ze begrepen waarom ze uitgenodigd waren voor een “goed gesprek” en zich zo opfokten dat de ambu er aan te pas moest komen. Een pool die zelfs geen Engels of Duits sprak en dus geen steek verder kwam met zijn verhaal. Een computersysteem dat steeds een zandloper liet zien. Echtscheidingsverhalen die intussen al jaren duren en de titel vechtscheidingen krijgen.
Later op de dag nog een moeizaam gesprek met een man die het IQ heeft van een poffertje, die zijn rijbewijs mocht inleveren…..en steeds maar weer leek het erop dat het echt “zo’n maandag” zou zijn.
Er valt gelukkig ook genoeg te lachen als bijvoorbeeld iemand het serieus over Tristan van der Sloot heeft.
Ik heb leuk werk !! Zelfs op “zo’n maandag”.
Ondertussen was ik blij dat ik niet thuis was. Daar waren drie meiden de boel aan het klaarzetten voor de avond van de BBQ.
Laat maar rommelen dacht ik, gaat vast goedkomen. En inderdaad toen ik thuis kwam stonden de stoelen klaar, de 16 !! flessen wijn koud, salade gemaakt een deel van de 20 !!!! stokbroden gebakken, kortom het zag er goed uit.
Toen het spul compleet was mocht ik de BBQ bedienen. Ik moet zeggen dat de dames weinig moeite hadden om gewoon lekker te blijven zitten. Even voor de beeldvorming, het was een terras vol met Diva’s. Terwijl ik de worsten, kippenpootjes en hamburgers aan het bakken was hoorde ik gesprekken van niveau. De crisis werd besproken. We worden allemaal geraakt, hoorde ik. “ik kan steeds minder shoppen”!!!  een paar flessen wijn, energydrank en andere sapjes verder ontstond er een spel waarbij mij dingen ter ore kwamen waarvan ik het bestaan nog niet wist. Echt waar….een tuin vol met mooie meiden met goed verzorgde nette koppies, maar wat daarachter schuilde !!!!!!!!!
Laat ik zeggen dat ik een heleboel geleerd heb :P
Met enige regelmaat ben ik met rode oortjes weggelopen. Toen alles en iedereen weg was en de zooi opgeruimd had ik de behoefte om deze dag maar snel te beëindigen. In de wetenschap dat er a.s. zaterdag ongeveer 50 mannetjes en vrouwtjes van die leeftijdscategorie in de tuin zullen zitten.
Het is bijna 18 jaar geleden dat ik voor de tweede en laatste keer moeder werd. Het kleine lieve schattige roze babymeisje is uitgegroeid tot een mooie, maar gelukkig realistische diva! 
Zonder een wekker te hoeven zetten in verband met een vrije dag, kwam er aan "zo'n maandag" een einde.