Het schrijvershol

Het schrijvershol is op z'n poten gezet. De boel geordend en het schrijfgerei op tafel gevleid.

Op een rustige plek aan het water ben ik nu een weekje alleen met m'n schrijversbrein.

Ik heb er een poos naar uit gekeken en nu is het dan zover.

Als ik door het zijraam kijk zie ik de schapen lopen tegen de dijk waarachter de rivier de Lek stroomt. Kijk ik door het achterraam dan zie ik het water van de Hagesteinse plas. 

Dat verklapt ook gelijk de ligplaats van de camping waar ik me schuil hou. 

Na een poosje buiten gezeten te hebben en de rust in m'n lijf voelde ben ik achter m'n pen en papier gaan zitten. Op de achtergrond hoorde ik de kikkers nijdig hun lied kwaken en de vogels vrolijk zingen. Nadat ik m'n vertel-verhaal voor volgende week had afgerond, heb ik me op de warme maaltijd gestort. Nog steeds koolhydraat arm voer om die venijnige kilo's te killen. Na de afwas heb ik de, inmiddels iets minder vlezige, billen op het zadel geplaatst en heb de omgeving fietsend bekeken. Tijdens het fietsen viel het me op dat de mensen die hier wonen je vriendelijk begroeten. Dat is thuis wel wat minder. Het resultaat van dat vele groeten had zich, in de vorm van zo'n veertig vliegjes, tussen m'n tanden en in m'n slokdarm genesteld. Morgen, bij goed weer, zal ik naast m'n zonnebril ook maar n muilkorf voor doen.

Na een gevoelsmatige workout, in de vorm van de dijk op en af fietsen kwam ik weer terug bij het schrijvershol. 

Op het kleine veldje waar de caravan staat is nog een plaats bezet, maar daar is niemand aanwezig. Heerlijk rustig dus. Er staat een klein stenen hokje waar een kneuterig toiletje in verstopt zit. Omdat er verder niemand gebruik van maakt is het dus een privepot geworden. Zojuist heeft een man, gewapend met fles chloor, kiekeboe en een doek de boel opgefrist. Goed geregeld! 

Nu is het donker en heb ik vol verbazing zitten staren naar de mooie volle maan....tenminste.....ik moet vol schaamte toegeven dat het dus ging om een lantarenpaal met een lichtgevende ronde bol. Tijd om de dag af te sluiten en onder m'n dekbed te verdwijnen met de e-reader. Want ja, schrijven van een boek begint met het lezen van ander boeken. 

Morgen weer een nieuwe dag vol rust en hopelijk schrijfbuien.