Gierende hormonen.....

Vandaag, de enige vrije dag in m'n agenda. Je zou denken dat je die dan nuttig zou moeten besteden en dat is precies wat ik van plan was.
De wekker van m’n telefoon gezet om acht uur, kwart over acht, half negen, kwart voor negen en een nieuwe heel dwingende wekker om negen uur. Die laatste wekker stopt pas als ik een rekensommetje in m’n scherm heb opgelost. Wat inhoud dat ik dan wakker genoeg ben om eruit te gaan.
Het was dus al negen uur voor ik deze dag eindelijk op mijn voetzolen stond. Meteen had ik al een gevoel dat het vandaag productief gezien een kansloze dag zou worden.
Na mezelf toonbaar gemaakt te hebben voor de buitenwereld en iets mijn maag in geduwd had, ben ik voor een afspraakje de deur uit gegaan. Na terugkomst even sociaal gedaan met al mijn facebookvrienden en vriendinnen. Wat gaat daar toch snel een boel tijd inzitten.
Na een paar “zinvolle”  uren ben ik met Charlotte naar een babywinkel geweest om een kadootje te kopen. Onderweg daar naartoe hadden we het over de prijskaartjes die aan al die babyspulletjes hangen. Ik zei tegen Charlotte dat zodra je zo’n winkel binnenstapt je hormonen gaan gieren, je volledig van het pad raakt en daardoor toch de prijs wel betaald die erop staat. Zegt Charlotte “ Ik niet hoor, ik heb geen hormonen”……Haha nou dat zullen we nog wel eens zien !!
En jawel, bij binnenkomst meteen een tafel met allerlei oranje frummeltjes.
 “ach kijk nou !!" hoor ik op zo’n smeltende toon…..hahahahaha, geen hormonen hé?
Ik moet toegeven dat ik nog steeds kriebel aan m’n baarmoeder krijg als ik tussen al die zoete zachte roze en lichtblauwe frummels loop.
Na overal even aan gevoeld te hebben en uiteindelijk een kadootje voor de pasgeborene te hebben uitgezocht, met klapperende eierstokken de winkel verlaten.
Onderweg naar huis kwam het kippenhok weer tot rust. Mijn hoop dat het nog een poosje duurt voor ik me daar als oma ga vergrijpen aan al die schattige spullen, was groot.
Voorlopig zijn er,  voor zover ik weet,  nog geen schoonkinderen in beeld, wat niet wil zeggen dat dit perse nodig is om oma te worden. Maar ik ga van het ouderwetse uit en verwacht voor het gemak maar even dat er eerst een aantal jaar ge-verkeerd wordt voordat er een nestje komt.

Over nestjes bouwen gesproken….
In de achtertuin hangt zo’n pindakaaspotje voor vogeltjes.
Al jaren probeer ik de kleine vogeltjes de tuin in te lokken met vogelvoer.
Maar even zoveel jaren komen alleen die grote zwarte krengen de boel opvreten. Nu dus een poging met een pindakaaspotje met een klein afdakje. Ze hebben het geprobeerd…de zwarte krengen en trokken het hele potje van de muur.
Maar ik dacht slimmer te zijn en heb het vogelpindakaaspotje vastgeplakt zodat ze het niet meer onder het afdakje vandaan konden trekken. En met succes. Het krioelt inmiddels van de koolmeesjes en zelfs een paar musjes. Zo schattig….ze vliegen af en aan en pikken al die vogelpindakaas uit het potje wat inmiddels al voor de helft leeg is waardoor ze voor een groot deel in het potje verdwijnen.
Maar vanmiddag heeft er een vogelvoerrampje plaats gevonden.
Nadat ik een klap hoorde buiten keek ik op het terras en zag ik nog net de verdachte van de grond opstijgen en op de schutting gaan zitten. Met z’n grote gemene kop waar twee van die zwarte kraalogen mij om de beurt aankeken maakte hij zich uiterst verdacht.  Op de grond lag het gesneuvelde vogelpindakaaspotje in stukken.
Het loeder had dus op de een of andere manier de tape los kunnen krijgen en het complete potje op de grond laten vallen.
Nu maar een nieuw potje met duck tape vastplakken en de grote zwarte krengen proberen weg te jagen zodat die lieve kleine schattige popperige donzige vogeltjes weer gezellig een hapje kunnen komen halen bij me.
Verdikkeme…nog steeds die hormonen!!!!!!!!!!!!!!