"Gewoon" een verjaardag vieren...
"gewoon" een verjaardag vieren...
29 jan 2010, 12:41
Gisteren was m'n moeder jarig. Vorig jaar lag ze net een paar weken in het ziekenhuis na de hersenbloeding. We hebben toen geen van allen gedacht dat ze nog een keer haar verjaardag zou vieren. Maar het is gebleken dat ze ijzersterk is. Eigenlijk niets nieuws, want ze is altijd sterk geweest. Heel veel gewerkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat. Ze pakte alles aan wat ze aangereikt kreeg...en dat was veel. Het fabeltje dat je je dood kunt werken is dus niet waar. We hebben gisteren haar 79e verjaardag gevierd. Onbekend of ze het bewust of onbewust heeft meegemaakt. Omdat we als zussen maar zelden alle 4 tegelijk aanwezig zijn is het dus vastgelegd op de gevoelige plaat.
28 januari is voor mij sinds 5 jaar ook een klein beetje een memorabele dag. In 2005 ontdekte ik op die dag een knobbeltje in mn borst. (voor het hele verhaal mail maar). Vijf jaar...wat gebeurd er een heleboel in die tijd. Het meeste vergeet je weer maar soms als je even terug gaat denken dan borrelt er weer het één en ander boven. Ik ben nogal van het schrijven dus ik kan redelijk veel dingen nog teruglezen en dan pas realiseer je je dat er bijna geen dag voorbij gaat of je beleefd, ondergaat en ervaart van alles. Allemaal levenslessen die je in je rugzak kunt kieperen. Zo nu en dan moet je wel een nieuwe, grotere of sterkere aanschaffen anders gaat alles er niet meer in. Je kunt er tussendoor ook niets uithalen omdat alles wat erin zit er niet meer uit kán. Ondanks dat mijn rugzak goed gevuld is zou ik hem niet kwijt willen. Wat ik ook nooit meer kwijt zou willen is mijn haar. Daarom ga ik nog steeds met lood in mn schoenen naar de kapper. Niet dat ik ze niet vertrouw. Maar gewoon omdat ik weet wat het is om geen haar te hebben. (die met haar is mijn zwager...hij had daar mijn pruik op. Jammer voor hem maar bij mij is het teruggekomen ) Ik had me 5 jaar geleden voorgenomen om nooit meer te zeuren over m'n haar....maar omdat ik dat nu toch weer gewoon doe ga ik het zo maar weer even laten fatsoeneren.
Binnenkort ga ik een een paar dagen "in retraite" even een paar dagen heerlijk de rust op zoeken en nog wat schrijven aan m'n boek.
In juni moet het gedrukt zijn dus ik "moet" echt nog even. En terwijl ik nu weer een blog zit te schrijven had ik dus ook een bladzijde aan het boek kunnen werken......maar ik kan het niet laten