even boodschappen doen...
Voor blog-stof kun je gewoon een keer boodschappen gaan doen, Als je je ogen en oren open houdt dan beleef je nog eens wat.
Wekelijks ga ik met ferme tegenzin, gewapend met lege tassen naar de Albert Heijn. Standaard laat ik mijn boodschappenbriefje thuis op tafel liggen, dus daar heb ik ook al geen enkele hulp van. Maar ja, wat moet dat moet.
Vandaag was het dus weer zover. De kasten dienden nodig gevuld te worden.
Al snel een parkeerplekje gevonden. Onuitputtelijk staat de man met de straatkrant nog steeds bij de ingang van het winkelcentrum. Ik denk dat hij best vriendelijk gedag zegt, maar ik haat het dat hij dat niet in het (verstaanbaar) Nederlands doet. Het is druk in het winkelcentrum maar het is dan ook al bijna half één. Ik heb vanmorgen eerst een poos vreselijk geluierd. Geen wekker gezet, maar toch om 7 uur wakker…biologisch klokje denk ik. Al snel was ik weer buiten bewustzijn en ja…..dan is het ineens al half één als je naar de winkels gaat.
Eén van de weinig overgebleven winkelwagentjes gepakt en de klaphekjes door. Meteen ging het fout. Net door het poortje stond een man met een rollator die al shakend op zijn boodschappenbriefje stond te kijken. Hij blokkeerde de ingang zodat er achter hem een soort van menselijke file ontstond. Omdat ik na twee keer vragen aan de man of hij een stukje door kon lopen geen beweging zag, heb ik met beleid even het winkelwagentje tegen zijn derriere aan gezet.
Met een krakende beweging draaide hij zijn hoofd en zag toen dat hij gigantisch in de weg stond en deed bibberend een paar stappen naar voren.
Ik heb hem hartelijk bedankt en inwendig mezelf afgevraagd wat die man daar op zijn leeftijd in vredesnaam op zaterdagmiddag in de winkel deed. Omdat ik ook deze keer mijn boodschappenbriefje vergeten was ben ik met een hoop fantasie langs de groente en fruit afdeling gelopen. Spruitjes, boontjes, sla, paddo’s, uien, knoflook….Nou daar kom ik wel een aantal dagen mee door deze week. Gelukkig hoor ik de groenteman z’n fluitje niet vandaag. Die man loopt volgens mij de hele dag te fluiten…en dan ook nog hetzelfde deuntje. Ik ga verder de winkel door en slinger van alles waarvan ik denk dat het mogelijk op mijn boodschappenlijstje stond, in m’n karretje. Ik ga een bocht om en heb een aanrijding met een knulletje van een jaar of 6 met zo’n klein kutkarretje die met gangetje high speed de bocht om kwam zeilen. Met een paar blauwe puppy-ogen kijkt hij me aan en ik vind ‘m lief dus ik lach lief terug ( ja dat kan ik ook).
Zijn vader komt met een kar vol boodschappen achter hem aan en geeft hem op z’n dinges. Intussen ben ik in het pad met de pasta’s en toebehoren. Het is me al eerder opgevallen dat het in dat pad altijd vrij rustig is. Maar zodra je dat pad verlaat krijg je weer het gevoel op de A20 te wandelen. Weer kom ik het knulletje tegen die met iets lekkers uit de schappen naar z’n vader gaat. Ik hoor hem zeggen “Pap, mag ik dit hebben”? Nee, zegt de vader, ons karretje is vol. Beteuterd legt het mannetje het lekkers weer weg. Mijn kar is inmiddels ook al aardig gevuld en bijna aan het einde van de winkel, vlakbij de kassa bedenk ik dat ik vergeten ben fruit te halen. Ik laat de kar ergens in een hoekje staan. Mijn portemonnee heb ik altijd in m’n hand in de winkel. En niet in een tas aan het haakje, wat heel veel mensen nog steeds doen. Ik loop zonder karretje naar de fruitafdeling en pak de nodige vitaminerijke spullen. Terwijl ik terugloop zie ik het knulletje met dat kleine kutkarretje weer staan naast de overvolle kar van zijn vader. Pa staat ergens in de schappen te neuzen en ik zie het ventje spullen uit de volle kar halen en in zijn eigen karretje doen. Meteen hoor ik hem tegen zijn vader zeggen, “pap…er is weer ruimte in jouw karretje hoor”. Geweldig, die eenvoudige kinder logica…en het werkte!! Zijn vader had een brede smile en er werd een grote zak chips in de iets minder volle kar gelegd.
Nadat ik de boodschappen allemaal op de band had gezet, daarna allemaal weer in de tassen gedaan, afgerekend, de tassen in de auto gezet, de auto naar huis gebracht, daar de tassen weer uit de auto gehaald, alle spullen uit de tassen op het aanrecht gezet en daarna alles in de kasten geperst had…..was het hoofdstuk boodschappen doen voor deze week weer voltooid.