Einde verhaal...

Emma is acht jaar en woont samen met haar moeder en haar stiefvader in een gezellig huis hier vlakbij. Haar eigen vader woont in het zelfde dorp zodat ze daar op de fiets naar toe kan gaan, wanneer ze maar wil. Bij haar vader woont haar grote broer Bas. Hij is twintig jaar. Emma vindt het heerlijk als Bas haar komt halen om iets leuks te gaan doen.
Vanmorgen belde Bas op om te vragen of Emma meeging met hem. Hij zei dat ze een lange broek aan moest doen met sokken over de broekspijpen en gympen.
Hij wilde nog niet verklappen wat ze zouden gaan doen. Emma zit al een half uur van tevoren kant en klaar te wachten op haar grote broer.
Haar moeder heeft een tas gevuld met daarin een paar flesjes drinken en wat lekkers om mee te nemen. Eindelijk komt Bas er aan en rent Emma naar buiten. Ze stapt snel in de auto op de achterbank, precies achter Bas. Ze slaat haar armen om hem heen en geeft hem een dikke knuffel, gaat dan snel zitten en doet haar gordel om. Ze vraagt "wat gaan we doen?' Bas zegt dat hij dat nog niet gaat verklappen en dat ze het wel zal zien zo.
Ze rijden een klein stukje en komen dan bij een soort strandje met kiezelsteentje langs de Hollandsche IJssel. Bas parkeert de auto en ze stappen uit. Emma snapt er niets van....'wat gaan we hier nu doen? Gaan we varen'?......maar er ligt nergens een bootje.
'Gaan we vissen ? Ja Bas, gaan we vissen'?...Maar waarom moest ze dan een lange broek aan en sokken over haar broekspijpen? Bas lacht alleen maar en zegt niets. Dan haalt hij uit de kofferbak twee grote rubberen pakken.
Het is een heel hoge broek met kaplaarzen eraan......Nu begrijpt ze er helemaal niets meer van. Bas laat zien hoe ze dat aan moet trekken, maar die laarzen zijn veel te groot voor haar. Ze kan haar gympen gewoon aanhouden in die laarzen. Terwijl ze er allebei heel maf uitzien en daar vreselijk om moeten lachen, pakt Bas een lang touw met een grote magneet aan het einde, uit de auto.
Hij legt uit wat ze gaan doen. 'We gaan 'magneetvissen'.  We lopen straks een stukje het water in, dan gooi ik de magneet in het water en trek het touw weer terug. Met een beetje geluk blijven er ijzeren dingen aan de magneet plakken en vangen we misschien wel iets leuks'.
Bas zegt tegen Emma dat ze hem moet volgen en dichtbij hem moet blijven. Emma vindt het vet spannend maar ook wel een beetje eng. Ze loopt achter Bas aan met die rare rubberen broek met laarzen. Ze lopen voorzichtig het water in. 'Jakkes '!! Griezelt Emma...'er zwemmen hier allemaal vissen bij m'n voeten. Ja duhhh', zegt Bas, 'die wonen in een rivier hé'. Ja, dat weet Emma wel, maar ze vindt het wel een beetje griezelig. Het water is een beetje troebel doordat het zand van de bodem omhoog komt door hun voetstappen. Ze lopen wat verder en al snel is Emma tot aan haar buik in het water. Ze blijft heel dichtbij haar grote broer. Het voelt raar aan om in het water te staan en niet nat te worden. Dan gooit Bas de magneet met een plons in het water. Het andere eind van het touw houdt hij stevig vast.
Langzaam trekt Bas weer aan het touw en trekt de magneet daarmee weer naar zich toe. 'Heb je wat heb je wat'....vraagt Emma ongeduldig. Ze heeft rode wangen van de spanning. Bas zegt 'ik denk het niet want ik kan de magneet heel gemakkelijk weer terughalen'. En inderdaad als hij de magneet weer bij zich heeft en deze uit het water tilt, is het enige wat eraan vast zit een vieze roestige schroef.  Hij haalt hem eraf en geeft hem aan Emma. Die pakt het aan alsof het een enorme schat is. Ze maakt hem onder water een beetje schoon en stopt hem in een zakje achter de rits van dat rare pak. Nu heeft ze haar handen weer vrij voor de volgende vangst. Ze vindt het zo leuk...ze staat bijna te springen en roept naar haar broer dat hij snel weer die magneet moet gooien. Dat doet Bas en nu gooit hij hem een beetje de andere kant op.
De magneet zinkt gelijk naar beneden en als Bas aan het touw trekt schraapt de magneet over de bodem van de IJssel en neemt daar alles mee wat van ijzer en metaal is. Zo spannend wat er nu weer aan is blijven hangen? Deze keer zit er niets, zelfs geen schroef, aan. Bas zegt dat ze het een stukje verderop gaan proberen. Ze lopen zachtjes door het water heen en Emma merkt dat ze helemaal niet meer bang is voor de vissen die langs haar heen zwemmen.  'Hier proberen we het nog een keer', zegt Bas. Hij gooit opnieuw de magneet het water in en laat hem even zinken.  Hij merkt dat het touw zwaarder is en roept naar Emma...'ik denk dat we iets hebben !! Het touw is zwaar'! Wat is dit spannend !! Wat zal eraan zitten? Het kan van alles zijn. Bas moet heel erg zijn best doen om het touw naar binnen te halen. Het voelt aan als iets heel groots ! Het kan nooit meer lang duren want het grootste deel van het touw is er al. Dan ineens schiet het touw los en valt Bas achterover in het water. Emma schrik zich rot! 'BAS '!!!! roept ze.... Gelukkig komt hij snel weer boven water en schud zijn natte haren uit zijn gezicht. Hij moest hard lachen toen hij Emmas bange gezichtje zag. 'Niets aan de hand zus!! De magneet is losgeschoten van onze buit. Maar we gaan het gewoon weer proberen en nu wat dichterbij, want er hing iets vast en dat is hier vlakbij los gegaan'.  Emma wil ook graag weten wat er aan de magneet heeft gezeten. Maar ze is ook wel bang dat er iets met haar broer gebeurd. Gelukkig heeft ze al twee zwemdiploma's en is ze bezig met haar derde. Ze kan goed zwemmen maar ja.....ze is wel geschrokken.  Bas gooit de magneet weer in het water ter hoogte van waar hij net los gelaten werd. Ze horen een doffe ~kloink~ onder water. De magneet heeft gelijk beet ! Voorzichtig trekt Bas het touw naar zich toe en ze zien een groot rood ding omhoog komen.
Bas moet echt hard trekken om het dichterbij te krijgen. Ze lopen wat naar achteren waar het ondieper is om dat ijzeren ding beter te bekijken.
Het lijkt wel...nee het is een autodeur!! Het raampje is helemaal groen van de alg-aanslag. Duidelijk dat het ding al heel lang in het water heeft gelegen. Samen proberen ze het portier wat dichter naar de kant te trekken. Het lukt en als het vieze glibberige ding op de steentjes ligt staan ze er samen wat beteuterd naar te kijken. 'Waarom ligt er een autodeur in het water Bas'? vraagt Emma......Bas denkt na...
'Ik heb geen idee!! Misschien is het van een gestolen auto waarvan de rest ook nog op de bodem van de rivier ligt...of het is van iemand die zijn rommel aan het opruimen was en dacht, ik gooi het in de rivier dan ben ik het ook kwijt. Het kan van alles zijn.
'Wil je nog meer vissen?' vraagt Bas. Ja dat wil Emma wel. Ze lopen even naar de auto om wat te drinken en te eten. Dan ziet Bas in het hoge gras achter de auto een bandenspoor. Het lijkt erop dat daar een auto gereden heeft. Wat raar! Als ze klaar zijn met drinken besluiten ze het bandenspoor te volgen.
Met hun rubberen broek met laarzen lopen ze hand in hand door het hoge gras. Het is zo hoog dat Emma alleen met haar gezicht er bovenuit komt.
Heel voorzichtig volgen ze het spoor van de banden. Dan komen ze uit bij een stuk waar het gras helemaal plat ligt en zien een tentje staan. Een tentje gemaakt van stokken, houten planken en gescheurde doeken. Ze zien ook dat het bandenspoor nog verder gaat, maar ze zijn nu bij het tentje en Bas roept 'Oehoe....is daar iemand?' Ze staan muisstil en houden hun adem in. Zou hier echt iemand wonen?  Niets...geen enkel geluid. Nog een keer roept Bas 'Oehoe is daar iemand?' Dan zien ze het tentje bewegen. Emma kruipt dicht achter Bas z'n rug en houd hem goed vast. Ze kijkt schuin langs hem naar het tentje. Een van de doeken gaat opzij en er komt een man tevoorschijn. Hij gaat rechtop staan en kijkt naar broer en zus. De man ziet er vies uit. Heeft lange vette haren die langs zijn gezicht hangen, een onverzorgde baard en zijn kleding zit vol met vlekken. De man vraagt wat ze komen doen. Bas verteld dat ze aan het magneetvissen waren in de IJssel en dat ze bandensporen zagen en nieuwsgierig waren waar die naar toe zouden gaan.  'Woont u hier'?... vraagt Emma voorzichtig. Ze weet niet of de man aardig is of dat ze bang voor hem moet zijn.
De man vraagt of ze verder willen komen dan zal hij het ze vertellen. 'Jullie hoeven niet bang te zijn voor me'. Voorzichtig lopen Bas en Emma een stukje dichterbij. De man haalt een paar houten kratjes uit zijn tentje en zet ze neer alsof het stoeltjes zijn. Ze gaan erop zitten en de man verteld dat hij Claus heet. 'Vroeger', zo vertelde hij, 'werd ik veel gepest op school en noemden ze me Claus zeurkous. Op school wilde ik altijd heel graag dingen weten.  Dan vroeg ik aan de juf of de meester hoe iets zat of hoe dat vroeger ging. De andere kinderen in de klas wilden dat dan vaak niet omdat ze naar buiten wilden en het door mijn vragen te lang vonden duren'. Claus zei dat hij veel interesse had in geschiedenis en aardrijkskunde. Hij wilde weten hoe iets vroeger ging of waar iets vandaan kwam. Later is hij ook nog gepest omdat hij er anders uit zag. Hij gaf niet om mooie kleding of om hippe kapsels. Hij wilde zoveel mogelijk van de wereld ontdekken en heeft veel gereisd. Hij ging werken en verdiende daar wat geld mee en kon dan weer een reis maken. Als het geld op was kwam hij weer terug en begon weer opnieuw. Hij inmiddels vijftig jaar en kon moeilijk meer aan werk komen. Zijn ouders leefden niet meer en broers en zussen had hij niet. Hij was zwerver geworden. Nu woonde hij hier en soms woonde hij weer ergens anders.
Hij had Bas en Emma zien magneetvissen en had gezien dat ze een autoportier opgevist hadden.
'Wat gaan jullie met die deur doen'?  'Geen idee', zei Bas. 'Ik laat hem daar wel liggen want ik weet niet zo goed wat ik er mee moet doen.
Mag ik hem hebben' ? vraagt Claus. 'Wat ga je er mee doen dan'? Vraagt Bas. 'Kom maar eens mee, dan zal ik je wat laten zien'.
Ze lopen achter Claus aan die het bandenspoor volgt wat langs de tent loopt.
Ze komen vlakbij het water uit. Er staat daar iets in het gras waar doeken overheen liggen. 'Kunnen jullie een geheim bewaren'? Vraagt Claus. 'Ja' knikken Bas en Emma allebei. Ze zijn zo nieuwsgierig wat daaronder zal liggen. Emma blijft heel dichtbij Bas staan. Het is wel een beetje eng allemaal, maar zoooo spannend.
Claus pakt een punt van het doek en trekt het met een ruk van het obstakel af. Wat Bas en Emma dan zien......ze geloven hun ogen niet. Er staat een bontgekleurde auto.
Het is niet te zien wat voor merk het is. Claus zegt vol trots! 'Dit is mijn zelfgebouwde auto. Alle onderdelen komen uit de IJssel . Ik heb hem de ~Claussel~ genoemd. Een stukje van mijn naam en een stukje van de IJssel. Met een hamer, een zaag, een schroevendraaier en schroeven, die ik ook allemaal uit het water heb gevist, heb ik alles aan elkaar gemaakt'. Bas en Emma kijken verbaasd naar de auto. Er zitten zelfs wielen onder waar lucht in zit. 'Kan hij echt rijden'? vraagt Bas. 'Ja, hij rijdt, alleen zit er geen motor in. Ik heb een gat in de bodem gemaakt zodat ik met mijn voeten op de grond af kan zetten. 's Avonds als het bijna donker is, ga ik wel eens een klein stukje rijden hier. Dan rol ik de auto naar het kiezelstrandje, waar jullie geparkeerd staan. Dan rijd ik daar een klein rondje en dan zet ik hem snel weer terug.
Maar er ontbreekt nog wel het een en ander. Ik mis nog een deur en nu zag ik jullie met die deur slepen en hoopte dat jullie hem zouden laten liggen. Dan kan ik hem gebruiken'.
Bas en Emma kijken elkaar aan en vinden het zo leuk dat die man een auto heeft gemaakt dat ze blij voor hem zijn dat ze hem die deur kunnen geven. Met z'n drieën halen ze de deur en leggen die bij de plek neer waar Claus aan zijn auto werkt. Ze beloven hem dat ze nog een keertje terug komen.

'Wat een leuke dag is dit Bas'!! Zegt Emma als ze weer richting auto lopen. Hij lacht naar haar en is het met haar eens.
'Zullen we nog een keer de magneet in het water gooien'?
'Jaaa', zegt Emma. Bas gooit de magneet in het water en trekt het touw weer terug. 'Er zit weer iets aan Emma'!! roept Bas.
Wat zal het nu weer zijn?  Bas trekt en Emma is zo blij dat Bas zo sterk is.
Dan komt er een grijze vierkante ijzeren kist omhoog.
'Een kluis' !!! Roepen ze allebei.
Ohhh die zit vast vol met juwelen of geld.
Snel trekt Bas het ding op de stenen en ze kijken of ze het open kunnen maken.
De kluis is helemaal verroest en er is geen beweging in te krijgen. Met een grote kiezelsteen probeert Bas om de kluis open te beuken. Lukt niet......
Ze kijken om zich heen of er iets ligt waarmee ze dat ding open kunnen krijgen.
Niets...er ligt niets.
Bas denkt na en kijkt dan de kant op waar Claus woont.
'Kom, we vragen of Claus ons wil helpen'.
Bas pakt de kluis op waar een heleboel water uit loopt. Hij schudt met de kluis en hoort dat er iets in zit. Vol spanning lopen ze naar Claus. 'Misschien kunnen we zijn hamer of schroevendraaier gebruiken', zegt Bas.
Claus staat nog buiten zijn tent naar zijn nieuwe portier te kijken als hij Bas en Emma weer ziet aankomen.
Zijn ogen gaan glinsteren bij het zien van de kluis.
'Mooie vangst kinderen' ! zegt hij.
Bas zegt dat hij de kluis niet open krijgt en gelijk gaat Claus zijn gereedschap pakken.
Voordat ze aan de slag gaan zegt Bas tegen Emma en Claus. 'Wat de buit ook is die erin zit....we delen het door drie, is dat afgesproken'?
De andere twee knikken enthousiast met hun hoofd.
Claus zet de schroevendraaier tussen het deurtje van de kluis en slaat er met de hamer op. Muurvast...nog een keer in een andere hoek. Weer niet.
De kluis is ook zo verroest. Claus geeft er een paar keer een flinke klap op met de hamer en er vliegen gelijk een paar verroeste brokken vanaf.
Nu probeert hij het nog eens met de schroevendraaier en jawel.....het deurtje komt los.
Bas trekt het deurtje krakend open en dan zien ze een stuk opgerold papier. Een schatkaart??
Het papier is nat en heel voorzichtig rolt Bas hem open...........