Een zondag....

Zondagmorgen 09.00 uur….
Heel stilletjes naar beneden.  Wat een heerlijke rust!!
Niemand die iets vraagt of zegt tegen je, geen tv-beelden waar vierentwintig uur per dag eten wordt bereidt…HEERLIJK dit mag best nog een poosje duren.
Een aantal jaar geleden was het dan echt nog wel een paar uur stil in huis. Alles was in de groei van zijn/haar leven of sliep een of andere roes uit. Dat laatste gebeurd nog wel, maar blijkbaar is daar minder tijd voor nodig en ja hoor….

Ongeveer een half uur later hoor ik boven al voeten over de houten vloer schuiven. Nee hé…wie dan!! Precies de freule is klaar met slapen. Niet dat het haar een erg zonnig ochtendhumeur opgeleverd heeft. Dus…de tv gaat aan en de stem van cooking Rudolf galmt weer door de huiskamer.
Waarom daar naar gekeken wordt weet ik niet, maar ik vind er in ieder geval nooit iets van terug in de keuken of voor m’n neus.
Maar ach…zolang ze daarnaar zit te kijken met haar ogen nog op standje ochtendhumeur is ze stil.
De oven staat voor te verwarmen voor de afbakbroodjes. Ondertussen even op facebook kijken of er nog zinvolle statussen zijn die de mondhoeken om doen krullen J
Het is over het algemeen zo dat alles wat er staat je kunt missen in het leven, maar het kan het leven ook een heel klein beetje opleuken, dus ja…ik ben fan!
Als de broodjes de oven in gaan komt nummer drie naar beneden en dan is het echt gedaan met de rust. Waar is de tijd gebleven dat de eerste paar uur voor mij alleen waren op zondagochtend !!
De freule stort zich op de SIMS dus ik kan beschikken over de zapper.
Omdat er blogkriebels zijn is het lekker om wat muziek aan te zetten. Er is een nostalgische zender 192 op tv waar ze muziek draaien uit mijn tijd…ja inderdaad oud dus. Met een gezicht als een oorwurm zit Charlotte er naar te kijken en stelt vast dat het beter is dat ze in deze tijd geboren is. Dit is toch geen muziek mam! Als Rod Stewart voorbij komt merk ik op dat die man zo’n heerlijke schorre stem had die hem samen met zijn liedjes echt wel sexy maakte. Ik kreeg een blik toegeworpen die ik niet kan omschrijven, maar er werd echt aan mijn volle verstand getwijfeld. Dan komt Elvis in beeld, die herkent ze wel, en zowaar die werd goedgekeurd. Overigens moest ik haar wel gelijk geven, toen ik Saskia en Serge zag en hoorde zingen. Toen kon ik begrijpen dat ze het onbegrijpelijk vond dat iemand hier vrijwillig naar heeft zitten luisteren vroeger.

Nadat de broodjes allang weer terug waren op fabriekstemperatuur en de klok ook de ochtend alweer een uurtje had afgesloten, kwam Stefan uit z’n bed.
Gezellig naast me heeft hij zijn broodjes naar binnen geschoven en hebben we even zitten bespreken wanneer hij zijn verjaardag eens zou kunnen vieren. Het knulletje wordt bijna 22 jaar.
Even mijmerend terugdenken. Bijna 22 jaar geleden is hij geboren. Wel 3 weken en 4 dagen te laat…een olifantendracht dus. Daarom zat er ook een slurfje aan.
Als ze er geen zuignap op hadden gezet, dan had hij er nu nog in gezeten denk ik.
Een goed gevulde baby, van 10 pond en 58 cm lang, die een paar dagen lang zijn ogen niet open heeft kunnen doen vanwege zijn bolle wangen. Na een paar dagen mocht hij mee naar huis waar al snel bleek dat hij al die schattige kleine babypakjes niet eens paste. Het was overigens een wolk van een baby die, als hij op tijd z’n eten kreeg, heel goedig en zoet was.  Achteraf gezien kan ik wel zeggen dat dit dus zijn karakter bleek te zijn.
Wel een pechvogel, als hij meters verderop een bananenschil zag liggen viel hij al. Vandaar dat hij nu een vensterbank vol met gispafdrukken heeft. De eerste gips ervaring is al gebeurd toen hij nog maar 2 jaar was. Hij was in Duitsland van de trap gepletterd en brak zijn been op twee plekken. Het is overigens allemaal goed gekomen en is hij vandaag, bijna aan het einde van zijn 21^e levensjaar erg goed bezig om z’n moeder te vervelen.
Tijdens het schrijven van deze blog is het afleidende gehalte dan ook erg hoog.
Vandaar dat er geen blog tot stand komt met een serieus onderwerp. Hoewel er zat zou zijn om over te schrijven. Operatie zwarte Piet, een onderwerp dat zoveel aandacht heeft gekregen waardoor het volgens mij veel groter is geworden door alle meningen die iedereen daar over uitten. De storm van afgelopen maandag die flink heeft huisgehouden maar dat verschrikkelijke terminale kistjes nog steeds aan de muur liet hangen.

Het verlies van Ajax, geen idee hoe of wat maar ik zag het voorbij komen en ongetwijfeld zal het onterecht zijn. De ontplofte reuze badeend die getroffen is door natuurgeweld en daardoor met een enorme knal zijn laatste adem uitblies. Nikki, die terecht, Hollands next topmodel wordt. Het nieuws dat Lingo bloot verder gaat omdat je wat moet doen om de kijkers te blijven prikkelen…..Kortom er was stof genoeg geweest om een inhoudelijk betere blog te schrijven.
Inmiddels is het al schemerig buiten en staat de oven weer aan. Dit keer niet voor de broodjes maar voor de aardappeltjes die bij het avondeten geserveerd worden. Vandaag echt precies niks gedaan. Afgelopen week was een vrije week en heeft de huiskamer een metamorfose ondergaan. Dagenlang op een ladder staan om het plafond van bruin naar wit te pimpen heeft me een paar kuiten en schouders opgeleverd waar Arnold Schwarzenegger jaloers op is. Ben benieuwd of ik m’n uniform nog pas. Morgen roept de plicht weer en komt er na een week klussen weer een normaal ritme.

Maar vanavond, als iedereen zijn/haar bed weer heeft opgezocht zet ik voort waar ik vanmorgen mee begon. Heerlijk in alle rust beneden in de huiskamer, zonder dat ik tegen iemand hoef te praten, dat ik naar tv programma’s moet kijken die me eigenlijk geen bal interesseren maar gewoon rust.
Heerlijk…ik hou ervan ! Gelukkig heb ik niet zoveel slaap nodig, zeker niet na zo’n inspanningsloze dag als vandaag. Ik denk dat ik de klok wel de volgende dag aan ga zien geven.