Een onbewerkte kei. . .

Na een camping langs de Waal in Oosterhout, een camping middenin een boomgaard in Buren staat de caravan inmiddels op Zeeuws grondgebied. Onder een stralende zon is de boel weer aan de caravan geregen en gespijkerd om daar voorlopig een week of wat te laten staan. Inmiddels zijn we een paar dagen verder en klettert de regen flink op het dak. De vooruitzichten worden al iets beter dus de zonneolie staat binnen handbereik.

Op een camping heb je soms zomaar ineens interessante gesprekken. Zo is het afwassen een sociaal gebeuren, maar ook het douchen vind plaats in een gebouw waar je makkelijk met mensen in contact komt.
Zo ook vanmorgen. Na een slowstart en een knapperig croissantje was het ongeveer elf uur voor ik de weg naar het sanitairgebouw bewandelde. Het klinkt als een ferme wandeling, maar het is niet meer dan zo'n veertig stappen tot in het douchehokje.
Eenmaal alles op een rijtje uitgestald wat nodig is onder de douche op het knopje gedrukt. Dan krijg je zes minuten lang warm water. Daarna springt hij uit om het ongeveer vijf minuten niet meer te doen. Daarna kun je eventueel weer zes minuten douchen. Daar had ik dus ff geen zin in dus had ik in de eerste zes minuten alle flesjes met zeepsopzooi gebruikt en uitgespoeld. Toen de douchesessie achter de rug was kroop ik achter een wastafel in de grote ruimte. Daar is plek voor zes personen die nog enigszins iets aan hun buitenkant willen doen.
Tja.....en aangezien ik ook al de middelbare leeftijd aan het naderen ben, vind ik dat ik wel wat te smeren en te vormen heb voor de spiegel.
Dus.....het flesje serum, potje dagcreme, roller deodorant, bus haarsschuim, spuitbus haarlak, föhn en stijlborstel uitgestald en aan de slag gegaan. Omdat het mannen gedeelte onder handen werd genomen door de schoonmaakploeg, kwamen er mannen bij de vrouwenruimte hun dingetjes doen.
Er verdween er een de douche in, een ander kwam alleen z'n tanden poetsen en een ouder mannetje wat al op zijn retour was qua leeftijd en lichaamslengte ging op een krukje staan om zo wat groter te zijn en beter zicht te hebben op de spiegel.
Het krukje staat er voor kleine kinderen, dus ik moest toch wel even inwendig gniffelen. Uiteraard deed ik net of ik het niet zag. Er zat nog een wasbak tussen de man en mij in. Aangezien ik met de föhn in gevecht was had een gesprek even geen zin.
Ik ben al niet op mijn best s' morgens vroeg ( voor vakantiebegrippen is dit vroeg ja....) dus echt zin in een gesprek had ik niet. Nadat mijn haar droog genoeg was voor de volgende fase, het schuim en de stijlborstel, ruimde ik de föhn op.
Eindelijk rust zag ik het manneke denken. Maar jawel...mijn stijlborstel maakt net zo'n geluid als de föhn. Weer uitstel voor een gesprek. Ondertussen had de man zich geschoren met een goedje wat rook naar een met was gepoetse huiskamer van vroeger. Hij stond daar nog steeds op zijn krukje in zo'n koddig wit hemd wat eigenlijk te groot was, maar wat hij (in mijn beleving) helemaal in zijn broek kon doen en daarbij de punten van het hemd onder zijn onderbroek vandaan kon
trekken. Mijn fantasie nam een loopje met me en ik vroeg me af of ik tijdens die fantasierijke gedachte niet domweg naar hem had staan kijken. Ik ging verder met mijn haar ontkrullen en vond het al snel welletjes.
Ook die herrie aan de kant gelegd en alle potjes die nog onaangeroerd waren heb ik op m'n snoet gesmeerd. Daarna een dosis lak in m'n haar gespoten waarbij ik de man bijna vergastte.
Toen ik alles weer ging inpakken gebeurde waar ik al bang voor was. De man zei....."nou nou u maakt er wel werk van hé". Ik zei "ach....ja er moet naar mate je ouder wordt steeds meer gesmeerd en geplakt worden". 'Wat zegt u'?.... O nee hé...doof. Moet ik het nog herhalen ook.
Ik herhaalde mijn antwoord op zijn vraag en zag dat de man glimlachte. Hij vertelde dat vrouwen puur het mooist zijn. "Mijn vrouw heeft nooit wat op haar gezicht gesmeerd en was toch de mooiste vrouw op de wereld. Maar ja ze is wel dood nu. ...."
Ohh wat naar zeg ! "Hoelang is ze er al niet meer"? vroeg ik.
De man zei dat ze een half jaar geleden in haar slaap was gestorven en dat hij nu van zijn kinderen gewoon weer naar de caravan moest gaan om de draad van het leven weer op te pakken.
"Maar", zo zei hij. "Ik ben drieënvijftig jaar naast haar wakker geworden en dan valt het niet mee om de draad weer te vinden. Dus oppakken lukt me al helemaal niet. Ik ga zo naar huis want ik ga een mooie steen voor haar uitzoeken. En omdat ik toch niet kon slapen vanacht, heb ik nagedacht en besloten dat het een mooie kei moet worden. En nu ik u zo met al die potjes in de weer zie, besef ik dat het een onbewerkte kei moet worden. Ze was mooi zoals ze was......."

Daar stond ik dan met al mijn chemische zooi. Allemaal rommel die op de buitenkant gesmeerd wordt maar nooit voor elkaar gaat krijgen wat de man zojuist aangaf.

Had ik nu maar eerder al die harenblazers uitgezet, dan had het gesprekje wat langer geduurd misschien...

Bedankt meneer!