Een lach en een traan,

28 januari 1931. In Waddinxveen werd op die dag een meisje geboren.  Ze krijgt de naam Jannetje van der Spek. Gelukkig werd ze Jannie genoemd. Voor die tijd een best wel hippe naam. Ze groeide op als oudste van 8 kinderen in een boerengezin. Ze heeft de lagere school grotendeels doorlopen en daar hield het voor haar op wat studeren betreft. Dat kon in die tijd nog. Nu staat de leerplichtambtenaar  al op de stoep te wapperen met een boete als je een halve dag vrij smokkelt van school. Ondanks dat ze niet zoveel leerstof tot zich heeft genomen was ze zeker niet dom. Ze was sterk en gezond en kon heel veel werk verzetten. Dat heeft ze haar hele leven volgehouden. 
Op 27 juli 1955 is ze getrouwd met Jan Leeflang en jawel....daar kwam 4 dochters uit voort.     En laat ik nu de jongste van dat spul zijn. 
Ik ken mijn moeder niet anders als hardwerkende vrouw. Werken bij anderen in huis om daar de boel op orde te krijgen, met een bestelbusje naar het slachthuis van Breda rijden 5 middagen in de week, 's avonds nog thuis werken voor het bedrijf waar m'n vader werkte, kantoor en kantine van dat zelfde bedrijf schoonhouden 's morgens héél vroeg. Kortom...Altijd in de weer  . De weinige vrije tijd die ze had bracht ze meestal op de fiets door . Kilometers heeft ze gefietst met een vriendin die het leven soms niet zo leuk vond. En dan kregen wij ook nog elke dag ons eten voorgeschoteld en lag de was schoon in de kast.  
Ik wordt ik er al moe van als ik het allemaal teruglees. 
Gisteren is ze 80 jaar geworden  . Ze is er nog. Alleen reageert ze bijna nergens meer op en slaapt ze misschien wel 80% van de dag. 
Het zou een mooie gedachte zijn dat ze nu al haar slaap aan het inhalen is  . Dat klinkt prettiger als het feit dat ze als een plantje leeft  . 

Vanmorgen ben ik mijn wekelijkse boodschappen wezen doen bij Albert Heijn. Aangezien ik boodschappen doen niet echt als een hobby zie  , probeer ik het bij 1 x in de week te houden. Dus mijn kar weer volgeladen voor een week naar de kassa. En ja hoor...ik zag ze al staan. Van die schattige kleine stront vervelende ventjes. Ze kijken als hongerige welpjes naar mijn boodschappenkarretje en ik zie ze rekenen  . Terwijl ik mijn spullen op de lopende band zet, m'n bonuspasje laat scannen, pinpas erdoor heen slinger en vervolgens de boodschappen in een tas in het karretje terugzet, zie ik die ventjes van de ene kassa naar de andere schuiven. Ze kijken waar het meest te halen zou kunnen zijn. Ik sta hoog op de lijst denk ik want er staan er inmiddels 5     bij de achterkant van de kassa waar ik afreken. De kassière vraagt aan mij of ik voetbalplaatjes wil. Ja, zei ik. Meteen gaan de welpenventjes rechtop staan en komt er een echte strijdvaardige blik in de ogen. Als ik afgerekend heb en heel demonstratief de voetbalplaatjes diep in mijn tas stop wil ik weglopen en probeer net te doen of ik die ventjes niet zie."Mevrouw, mevrouw"...roepen ze, "mag ik uw voetbalplaatjes"? Nou...zei ik, ik spaar ze voor iemand!. Oo jammer zegt er eentje. Het ventje wat ernaast staat doet nog een poging en zegt: "ach...alstublieft??" Ik lach een beetje om de strijdlust en wil verder lopen. Tegenover Albert Heijn is de Etos gevestigd. Tegen de pui van deze zaak zag ik een oude man  zitten op een rollator. Hij mummelt wat en ik vraag aan hem wat hij zegt, want ik zag wel dat hij het tegen mij had. Hij zei: "mag ik de plaatjes?? Ik spaar ze voor mijn kleinzoon!!' Nadat ik mijn, van verbazing op slot geschoten kaakspieren weer in beweging kreeg  , zei ik tegen de man hetzelfde als wat ik tegen de ventjes gezegd had. Totdat ik bij de auto was heb ik me lopen afvragen of ik dit nu een leuk stukje of een irritant stukje vond. Ik weet het eerlijk gezegd nog niet. Er is hier in huis ook altijd van alles gespaard van die zooi toen de kinderen klein waren, maar als ratten bij de kassa staan hebben ze nooit gedaan ( hoop ik)  . 
Ik zag dat er bij de C1000 ook iets uitgedeeld wordt bij de kassa en daar staan zelfs originele dranghekken...... 

Hoelang duurt deze actie ????????????????? 

En Charlotte had ook nog een actie gisteravond. 
De exacte details kan ik jullie niet geven omdat ik er ( gelukkig) niet bij was. 
Charlotte was met een vriendinnetje naar City-Life. Daar wordt keiharde muziek gedraaid, is de temperatuur gemiddeld boven een gezond niveau en moet je nog erg jeugdig zijn om het daar naar de zin te hebben, vandaar mijn afwezigheid. 
Charlotte stond te dansen  in de buurt van een trap. Ineens hoorde ze holderdebolder en pletterde er een "medelander" van de trap. Echt waar, ze heeft geprobeerd om het in te houden...maar ze kon niet anders als hard lachen. Totdat.....deze medelander haar van achteren omhelsde.  Ze draaide zich om met een gezicht die dodelijk kan zijn....en zei tegen de gast, op 15 jarig niveau, dat hij op moest zouten. 
Toen kwam dit heerschap terug en herhaalde zijn actie nogmaals. Hierop herhaalde ook Charlotte haar actie. Een derde poging van hem volgde...hij pakte met zijn getinte handen haar gezicht beet en poogde zijn lippen op de hare te persen. Dat was voor Charlotte meer dan genoeg reden om hem een lel in zijn gezicht te geven  en hem een zet in de goede richtig te geven...nl. een andere trap. Dit was het einde van deze ontmoeting.  

Na het verhaal aan haar vader verteld te hebben vanmorgen werd zij voor deze actie beloond met 5 euro. 
Ik hou mijn hart vast voor de toekomst. Ik hoop niet dat dit voor haar een nieuwe bron van inkomsten gaat worden...