Een dagje dierentuin..

"Vandaag eens lekker een dagje dierentuin.

Bij binnenkomst wordt je bijna aangerand door de fotograaf die een vrijblijvende verplichte groepsfoto wil maken. Ik sta altijd spuuglelijk op foto’s dus schaf ik dat ding nooit aan. Ik vraag me trouwens af over er überhaupt nog mensen zijn die zo’n foto kopen. Iedereen loopt toch tegenwoordig met telefoon of digitale camera zo’n beetje de hele dag te klikklakken?

Vandaag maar eens kijken of er iemand te betrappen is die het bordje “niet voeren” aan zijn of haar laars lapt. Ik begrijp die mensen niet….Al die dure dieren raken spontaan aan schijt van al die vet belegde broodjes of overjarige apennootjes, die ze voorgehouden krijgen.

Ben trouwens benieuwd of die vrouw nog wel eens naar de dierentuin gaat om Bokito te verleiden. Of zou ze er toch een klein traumaatje aan over gehouden hebben. Het is wel een fascinerend beest maar persoonlijk vind ik de stokstaartjes leuker.

Laten we af spreken dat we de ballenbak vandaag overslaan en eerst op zoek gaan naar de Olifanten. Hoe het komt, komt het maar die enorme dieren produceren in mijn beleving de hele dag door enorme bergen olifantenpoep. Als ik ze zie, staan ze te poepen om maar niet te spreken over de enorme waterstraal die naar beneden klettert!

Slim is het om even met het treintje mee te rijden. Zo zie je meteen een aantal dierenverblijven en kun je later beslissen welke je graag nog even wat langer wilt bekijken. Apies kijken staat standaard op het programma. Leuk om naar soortgenoten te kijken. Op welke dag je ook gaat het is er altijd druk. Regelmatig kom je wel groepjes kinderen tegen die onder leiding van een licht geïrriteerde en wanhopige ouder een kinderfeestje vieren. Vermoedelijk hebben ze gebruik gemaakt van de kortingsbonnen van C1000. Veel van die kinderen zijn op zoek naar Bamboe Bill uit Ouwehands dierenpark. Omdat we nu in Blijdorp zijn kunnen ze lang zoeken.

In de buurt van Bokito is gespreksstof nummer 1 altijd of er wel eens een dier ontsnapt. Bij de olifanten vandaan door naar de vleermuizengrot. Daarbinnen is het aardedonker en muffig nat. Mijn ogen hebben in het donker moeite om iets te onderscheiden, maar dan voel je soms ineens een windvlaagje langs je gezicht en weet je dat er zo’n sneaky zwart monstertje langs vliegt. En als je dan net als ik de gelukkige bent, wordt er bij de uitgang in het daglicht geconstateerd dat er een smeuïge flats op je rug zit……..

Als dierenarts heb je in zo’n dierentuin elke dag wel wat te doen lijkt mij. Er gaat geen dag voorbij of er is wel een dier ziek, moet ingeënt worden of gecontroleerd tijdens de voedertijd.

Door naar de ijsberen. Als je ze heen en weer ziet lopen besef je gelijk waar de uitdrukking “ijsberen” vandaan komt. Zouden ze zich vervelen, of zou dat een natuurlijk loopje zijn ..?!?

En dan ineens…..jawel daar staat hij “Olli”, de knuffelolifant. Ongelooflijk dat er zoveel mensen zijn die zo’n knuffelbeest kopen. Om in voetbaltermen te spreken is het echt een schot op open doel geweest. Wat is dat grijze ronde bolletje populair!

Weer verder lopend een warm en muf verblijf in. Hier drijven de krokodillen. Nadat ik ze in Amerika in het wild heb gezien, is hier eigenlijk niet zoveel aan. Maar ach het krokie kijken hoort er nu eenmaal even bij. Trouwens wel erg lekker als je daarna weer naar buiten kunt. ZUURSTOF!!.

De miereneters stofzuigen met hun lange snuffelneus door het zand op zoek naar een eetbaar frummeltje. Ik ben er nooit geweest, maar kan me niet voorstellen dat Artis een mooiere dierentuin is dan Blijdorp. In Blijdorp is alles. Een aquarium met sidderalen, duiven en kakkerlakken bij het restaurant en een mestoverschot van de neushoorns, soms wel een meter hoog.

In het achterste deel van de dierentuin is de plaats waar de Flamingo’s op één of twee poten staan. Ook het buitenverblijf van de pinguïns is daar gelegen. Grappige dieren die erbij lopen alsof ze twee versleten heupen hebben en arrogant met de neus in de lucht rond waggelen.

Voor een zeepaardje moet je weer helemaal naar het begin van de dierentuin, dus dat komt later op de dag.

Ik bedenk me ineens dat ik de parkeerkaart niet moet vergeten straks.

Het is te horen dat we aan het einde van de dag komen. De aanwezige kinderen beginnen te jengelen en te krijsen wegens slaap tekort.

Maar ja een uurtje naar de dierentuin doe je niet daarvoor is het een veel te dure entree.

We slenteren nog even verder en komen bij de Gnoes en zien de lange paarse tong van de giraf. Sommige dieren zijn in de dierentuin echt saai en zou je liever in de natuur zien. Persoonlijk ben ik gek op het Oceanium. Ik zou daar uren zomaar stilletjes kunnen zitten. Heerlijk kijken naar al die zwemmende dieren. Vroeger was ik niet weg te slaan bij een muziek makende apieskast waar je een duppie in moest gooien omdat de aapjes in die kast dan op trommeltjes en dekseltjes gingen slaan. Tegenwoordig liever dus de rust van het grootse aquarium. De haaien, schildpadden, zeepaardjes, pinguïns maar ook het mooie kleine oranje,wit,zwart gestreepte visje “Nemo”. De rust als al die jankende kinderen lekker een ijsje in de speeltuin zitten te eten. Het oceanium is aan het begin van de dierentuin en helemaal aan de andere kant van de oude entree waar je vroeger naar binnen ging. Mooi dat ze die nog is de oude staat behouden. Klein stukje oude tijden in een dierentuin die steeds maar aan het vernieuwen en moderniseren is.

Terwijl ik nog steeds zit te genieten van de zwemmende faunawereld, merk ik dat ik een wespensteek heb opgelopen. Waarschijnlijk toen ik de meegenomen broodjes en limonade had genuttigd. Terwijl ik nog even naar de kwallenbak aan het kijken ben hoor ik een gesprek van een juf die verteld met 17 kinderen naar de dierentuin gekomen was en met 16 terug gaat.

Hoe en wat weet ik niet maar denk dat er een op het openbaar vervoer is gezet wegens wanordelijk gedrag. De rest zal wel met de schoolbus mee mogen na afloop van het schoolreisje.

Veel bezoekers komen speciaal voor de vlindertuin, waar tussen alle prachtig gekleurde vlinders ook vijf verdwaalde blondebleekaardappelgroenteaapje rondhuppelen. Het heeft even geduurd maar Amazonica is klaar en zo heeft Blijdorp er weer een mooie trekpleister bij.

Tijd om de afgeslenterde en vermoeide voetzolen wat rust te gaan gunnen en jawel…gewapend met een echte Olli richting uitgang te gaan".