Dinsdag, vaste vrije dag

Als de maandag er op zit en de kop van de week er weer af is, breekt mijn vaste vrije dag aan. Standaard ben ik op dinsdag niet ingeroosterd bij de politie. Daarentegen rooster ik mezelf om de week in voor een vroege dienst in het hospice. 
Op 4 september 2005 heb ik mijn eerste dienst gedaan in het hospice. Dat was twee dagen nadat ik mijn laatste bestraling had gehad in de Daniel den Hoedkliniek. Met een uiterst korte haardos, welke weer aan het groeien was na de chemokuren stapte ik bruisend van de energie daar binnen. Op dat moment was er maar 1 bewoonster, wat voor mij het juiste moment was om mijn eerste dienst te doen. 
Nu we vier jaar verder zijn en ik een boek aan het schrijven ben over de afgelopen 4 jaar in het hospice realiseer ik me dat er toch een heleboel gebeurd in een mensenleven. 
Ongemerkt leef je zo je eigen leven en onderga je de dingen die op je pad komen. 
In die vier jaar tijd heb ik zo ontzettend veel geleerd........ Mensen leren respecteren om hún gedachtengang en levenswijze....... Leren luisteren en niet te "veroordelen". Voor die tijd kon ik nogal eens de nare gewoonte hebben om negatief tegen andermans gedrag aan te kijken. Nu weet ik dat "mijn" manier voor een ander niet altijd de juiste manier is. Ik ben mens genoeg om nog zeer regelmatig in de fout te schieten en mee te doen aan "roddelen". Gelukkig besef ik steeds vaker en eerder dat dát geen manier van doen is. 
Klinkt allemaal wel wat zwaarmoedig, maar het geeft me een veel beter gevoel.Zeker op de momenten als ik het op tijd realiseer. Dankzij veel trainingen en met allerlei mensen in gesprek gaan ben ik geworden wie ik ben. In het politiewerk heb ik hier ook profijt van. Daar kom je naast de slachtoffers en benadeelden ook "foute mensen" tegen. Juist bij hen is het een uitdaging om er achter te komen waardoor ze de fout ingegaan zijn. 

Vandaag in het hospice waren een heleboel mensen zoals: bewoners, familieleden, verleegkundigen, betaald en onbetaald personeel. Allemaal met een ander karakter en idee van normen en waarden. Soms waren de verschillen uiterlijk en innerlijk zo heel groot, maar wat is het dan fantastisch dat ál die verschillende mensen "met elkaar" ervoor kunnen zorgen dat de bewoners van het hospice op hun "eigen" manier hun leven af kunnen ronden. 
Dat zijn zomaar van die pure momenten dat ik voor mezelf dankbaar ben dat ik daar bij mag zijn.