De laatste kerst....

Alles is donker en koud buiten als ik vroeg op eerste kerstdag langs de huizen rijd op weg naar het hospice.
Het is kwart voor zeven als ik IJsselthuis binnenstap, waar het altijd lekker warm is.
Tijdens de overdracht door de nachtdienst horen mijn collega Kaja en ik dat Arno ’s nachts is overleden. We gaan even bij hem kijken en zien een keurig door de familie verzorgde Arno.
Hij heeft een mooi kostuum aan.
Rust!

Er zijn nog drie ernstig zieke bewoners in huis, die deze kerst heel bewust en met een dubbel gevoel gaan meemaken.

Om kwart voor acht heb ik Andrea gewekt. Het is tijd voor haar medicijnen. Ze beseft wat het voor dag is en wenst me een zalig kerstfeest. Met de weinige kracht die ze nog heeft strekt ze haar armen uit en wil een knuffel, die ze uiteraard krijgt.  Ontroerend om te horen als ze verteld dat ze “blij” is dat ze de kerst gehaald heeft en ervan wil gaan genieten. Ze ziet het niet zitten om in de huiskamer te komen ontbijten en krijgt haar gevraagde bordje Brinta met bruine suiker en kopje thee op een dienblad, inclusief een brandend waxinelichtje, geserveerd op bed. Andrea geniet zichtbaar van haar sfeervolle ontbijtje. Dat je zelfs van een bordje Brinta nog zoiets gezelligs kunt maken. Intussen is Gerda van de thuiszorg ook binnengekomen en zijn de andere bewoners, Willeke en Hendrik, gewekt. Ze willen graag aan het kerstontbijt in de woonkamer deelnemen.
Daar staat intussen van alles klaar. Hendrik is afhankelijk van zuurstof. Omdat daar geen open vuur bij mag komen staan er geen brandende waxinelichtjes, maar batterijen kaarsjes op tafel. Daar zitten we dan, Willeke, Hendrik, Gerda, Kaja en ik aan de ontbijttafel. Andrea heeft haar verzorgende op de kamer, zo is ook zij niet alleen op deze kerstochtend.

Het geeft mij een bijzonder gevoel, laat staan bij de twee bewoners aan tafel. Al snel komen de plannen voor deze dag aan de orde. Beide bewoners gaan vandaag naar hun kinderen. Ze kijken er naar uit. Fijn dat het nog kan. Het moet ook voor de kinderen een emotionele, mooie “bijzondere” dag worden.

Na een uurtje haken Willeke en Hendrik moe maar tevreden af. Even de dagelijkse verzorging en dan nog een poosje naar bed om een beetje energie te verzamelen voor de rest van de dag.

Kaja en ik gaan, als onze dienst afgelopen is om elf uur, met een fijn gevoel naar huis. We hopen dat de dag goed zal verlopen voor deze mensen die hun laatste kerstdagen gaan beleven.
De tweede dienst is door ons overgedragen en zal ook bijzondere momenten meemaken op deze dag.
Willeke en Hendrik worden rond twee uur opgehaald door hun familie om met elkaar kerst te vieren.

Arno wordt ook rond die tijd opgehaald en zal door zijn familie naar buiten gedragen worden…….