De laatste kerst.....

Alles is donker en koud als ik op eerste kerstdag langs de huizen rijd op weg naar het hospice.
Het is inmiddels kwart voor zeven in de ochtend als ik IJsselthuis binnenstap waar het altijd lekker warm is. Er zijn momenteel vier bewoners.
Tijdens de overdracht door de nachtdienst , horen mijn collega Kaja en ik dat Arno afgelopen nacht overleden is. We gaan even bij hem kijken en zien een keurig door de familie verzorgde Arno.

Hij heeft een mooi kostuum aan.
Rust…..!

Er zijn nog drie bewoners in huis die deze kerst heel bewust en met een dubbel gevoel gaan beleven.
Om kwart voor acht heb ik Andrea gewekt. Ze beseft dat het kerst is en wenst me een “zalig kerstfeest”. Ze steekt haar armen uit en wil een knuffel, die ze uiteraard krijgt. Wat is ze “blij” dat ze de kerst gehaald heeft. “Ik ga van elke minuut genieten”, zegt ze broos. De kracht om in de huiskamer te komen ontbijten heeft ze niet meer. Andrea krijgt haar gevraagde bordje Brinta met bruine suiker en kopje thee op haar kamer geserveerd. Het geheel wordt opgeleukt met een waxinelichtje op batterijen en een stoffen engeltje.  Ze geniet ervan. Dat je zelfs van een bordje Brinta zoiets gezelligs kunt maken. Intussen is Gerda van de thuiszorg ook binnengekomen en zijn de andere bewoners, Willeke en Hendrik, gewekt. Zij willen graag aan het kerstontbijt deelnemen in de huiskamer.

In de huiskamer staat intussen van alles klaar. Hendrik is afhankelijk van zuurstof, daar mag geen open vuur bijkomen. Geen brandende waxinenlichtjes, maar batterij-kaarsjes die staan te knippperen. Daar zitten we dan, Willeke, Hendrik, Gerda, Kaja en ik aan de ontbijttafel. Omdat Andrea haar verzorgende op de kamer heeft is zij ook niet alleen op deze kerstochtend.

Het geeft mij een bijzonder gevoel, laat staan bij de twee bewoners aan tafel. Al snel komen de plannen voor deze dag aan de orde. Beide bewoners gaan vandaag naar hun kinderen. Ze kijken er naar uit. Fijn dat het nog kan. Het moet ook voor hun families een mooie “bijzondere” dag worden. Willeke en Hendrik zijn allebei ongeneeslijk ziek. Het leven loopt voor hen naar het einde toe. Met die wetenschap zal deze kerst hun laatste kerst worden en dat beseffen ze heel goed. Hoe opgeruimd ze ook zijn, deze dagen zullen de emotionele momenten ruimschoots aanwezig zijn.

Na een uurtje aan de ontbijttafel gezeten te hebben, haken ze allebei “moe en tevreden” af. Even de dagelijkse verzorging en dan nog een poosje rusten om een beetje energie te verzamelen voor de rest van de dag.

Kaja en ik gaan om elf uur  naar huis, hopende dat de dag voor deze mensen “goed” zal verlopen.
De collega’s van de tweede dienst gaan ook bijzondere momenten meemaken.
Willeke en Hendrik zullen rond twee uur opgehaald worden door hun families om kerst te vieren.

Arno wordt ook rond die tijd opgehaald en zal door zijn familie naar buiten gedragen worden……