De brief..

Na twee weken vakantie, zitten er nu ook weer twee werkweken op.  
De eerste werkdag heb ik de helpdesk moeten bellen omdat ik mijn wachtwoorden niet meer wist. Ik had ze voor de vakantie op moeten schrijven, maar ja, niet gedaan dus.  
Daarom de eerste werkdag maar rustig aan begonnen. Koppie thee, kletspraatje en wachten op nieuwe wachtwoorden. Nou…toen ik weer het systeem in kon, kwam allereerst outlook in beeld……199 mails.  Joepie !!! Meteen weer rijp voor vakantie. 
Na het opruimen van de mailbox weer de draad opgepakt en de burgers die belden en langskwamen aangehoord. Wat is er toch een boel leed op de wereld. En zo dichtbij soms. 
Alle uiteenlopende zaken komen op een dag aan de orde. Het is dus heel afwisselend werk. 
Zo staat er iemand vol vuur te vertellen dat zijn fiets  gestolen is en dat hij de dader wel eens een lesje zal leren, maar even later zit er iemand in tranen bij je te vertellen dat ze mishandeld is door haar vriend. Of er staat een klein ventje op de stoep die vol trots komt vertellen dat hij een sleutel heeft gevonden.  Kortom, heel gevarieerd. Het is erg leuk werk….maar helaas er komt een einde aan.  
Er staat een reorganisatie op stapel. Dat houdt voor mij persoonlijk in dat ik op zoek moet naar een nieuwe functie. Het heeft heel wat emoties losgemaakt in het district. Collega’s zijn boos  , teleurgesteld  en verdrietig  . Ik kan alleen voor mezelf spreken. Het is al een langere tijd geleden bekend gemaakt dat dit eraan zat te komen. Ook is er gezegd dat er geen ontslagen gaan vallen, dus geen zorgen voor de dag van morgen. Maar toch, ondanks mijn enorme nuchterheid, deed het toch wel wat met me toen ik de brief las. Er staat: “ u bent boventallig en wordt aangewezen als herplaatsingkandidaat”. Voor mij geen verrassing. De spelregels waren al meegedeeld dus ik had al uitgerekend dat ik herplaatsbaar zou zijn. Nu kun je twee dingen doen. 
1- bij de pakken neer gaan zitten en de kop in het zand steken en afwachten van wat komen gaat, of 2- op zoek gaan naar een nieuwe uitdaging. Dat laatste is dus mijn ding. Toen ik aan deze baan begon had ik een beeld voor ogen om dit 5 jaar te gaan doen en dan mogelijk een nieuwe uitdaging aan te gaan. Nu zit ik 3 jaar op deze plek, dus de 5 ga ik waarschijnlijk niet vol maken. Eerder als gedacht ga ik dus snuffelen op een ander niveau.  
Ik weet dat ik niet de enige ben, maar heb goede hoop op een nieuwe leuke baan. Ik ga er in ieder geval mijn stinkende best voor doen. 
Ik wens alle collega’s die ook moeten veranderen veel succes enne …BLIJF LACHEN !!  

Er zijn ook leuke dingen hoor !! 
Maandag naar een diploma uitreiking geweest. Ook al is het eigenlijk een beetje poppenkast, toch heeft zo’n ceremonie wel wat. Een dapper vriendje met 4 strepen…helemaal verdiend!! 
Maandagavond de jaarlijkse herdenking van het hospice. Ruim 40 mensen waarvan de naam nog een keer voluit en hardop uitgesproken wordt. 40 mensen die het afgelopen jaar overleden, maar niet vergeten zijn. 
Dinsdag een vroege dienst in het hospice wat altijd weer energie oplevert. De rest van de dag lekker gekeuteld in huis. Woensdag de eerste dag van de cursus getuigen/verdachten verhoor.  
Leuk om even te oefenen met acteurs. Gelukkig stak ik als eerste mijn hand op en mocht meteen aan de bak…..dan heb je het maar gehad hé. 
Donderdag, dag twee van de cursus en ’s avonds naar Holiday on Ice. In een zeer matig bezet Ahoy een mooie show gezien. Wat knap op die dunne ijzertjes…. 
Vanmorgen het laatste stukje van de cursus. Deze is ook weer met succes afgerond. Allemaal bagage die in mn dekbeeldige rugtas kan op zoek naar een nieuwe baan. En zo is er weer een week voorbij. Een week vol variatie. Ik hou ervan.