dag 2 en 3 familieagenten opleiding

Wat heb ik heerlijk geslapen. Overdwars, achterstevoren, ondersteboven , zodat ik bij het ontwaken ontdekte dat ik een deel van het dekbed en twee kussens kwijt was. Op de grond gekletterd.  Als een wat oudere dame heb ik me naar het ontbijt bewogen omdat ik dacht dat ik als enige niet in de bar verschenen was, de avond ervoor. Gelukkig bleek dat niet het geval te zijn en waren er nog meer die moe maar voldaan in elkaar waren gezakt na de avondles. Het ontbijt was rijk aan koolhydraten maar zoooo lekker dat ik maar net gedaan heb alsof ik maatje 36 had. Terwijl ik dit opschrijf vraag ik me af of ik dat maatje ooit gehad heb. In mijn beleving heb ik ooit een paar confectiematen over geslagen. Maar ach, dat maakt dan weer wie ik ben.

Ondertussen zijn we als groep van twaalf collega’s al aardig eigen geworden. Mooi dat je als onbekenden van elkaar na het delen van een paar intense lesmomenten al bekenden van elkaar wordt. De training heeft een mooi patroon. Alles draait om begrip, horen, luisteren en het zien van de verbale en non verbale vragen van mensen die een zwaar verlies hebben geleden. En dan heb ik het natuurlijk niet over mensen die duizenden euro’s hebben verloren door het investeren in bitcoins maar mensen die iemand waarvan ze veel houden, hebben verloren. Om die mensen te kunnen helpen de juiste wegen te bewandelen, op zoek naar antwoorden op moeilijke vragen, zijn heel veel handvatten nodig.  Tenminste, dat lijkt zo. Eigenlijk zijn er maar twee dingen heel belangrijk. Dingen die we op alle vlakken en alle momenten in het leven ook privé zouden moeten gebruiken.
Van deze twee dingen maak ik al jarenlang, bij elke training die ik doe, mijn leervraag.
‘Horen en luisteren’.
Als we goed luisteren naar wat we horen kun je goed communiceren en helpen.
Omdat ik deze leervraag al jaren met mij meesleep heb ik niet de illusie dat ik deze ooit volledig onder de knie zal krijgen.

Er komen mooie stellingen voorbij waar je flink over na kunt denken.
Bijvoorbeeld om duidelijk te maken dat bij een Multiculturele samenleving niet altijd gelijk gedacht moet worden aan mensen uit landen waar een heel andere cultuur is dan in Nederland, werd de vraag gesteld ‘hoe sprak of spreek je je ouders aan.  Zeg je U of jij’.
Leuk om dan al verschillen te horen en de redenen waarom de een u en de andere jij zegt. Cultuurverschillen liggen heel dichtbij.
Na nog meer mooie dingen gehoord te hebben zat ook deze dag er wat leergedeelte weer op rond 21:00 uur. Heel vloeiend ben ik met het grootste gedeelte van de groep mee afgedaald naar de bar. Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik helemaal geen barmeisje ben. Toch vond ik van mezelf dat ik dat gewoon even op moest kunnen brengen. Het is ook best leuk om even te resetten met de groep en een ander gesprekje te kunnen hebben.
Nacht twee was bijna net zo lekker als de vorige nacht. Omdat dit een oud gebouw is en de vloer ongeveer net zo kraakt als mijn botten in de ochtend, hoorde ik in de kamer boven mij dat daar iemand leefde die waarschijnlijk een iet wat kleine blaas had. Die van mij is net als de rest van mijn lichaam flink rekbaar dus ik kon me lekker warm omdraaien en blij zijn dat ik niet de koude vloer in de badkamer hoefde te betreden in de nacht.
Na het ochtend ritueel met opnieuw die heerlijke koolhydraten kregen we een mooie presentatie van knappe mannen die fascinerende onderzoeken doen bij ernstige ongevallen. Ook dat zijn mensen waar wij als familieagent een hoop informatie kunnen halen en antwoorden krijgen op vragen die bij onze doelgroep opkomen.
In de middag begon datgene wat elke student, volgens mij, haat.
Rollenspel met acteurs. Het hoort erbij en het is superleuk om als toeschouwer te mogen zien hoe anderen het doen, totdat je zelf aan de beurt bent. Om de spanning wat op te voeren mag ik morgen m’n kunstje laten zien. Zenuwachtig? Nee dat niet, maar ehhh ik weet niet hoe het met jullie zit….......ik weet wel hoe het met mij zit.
Morgenmiddag is het weer voorbij. Daarmee bedoel ik niet alleen het acteerwerk, maar ook de training.
Het afgelopen jaar heb ik veel uren op school doorgebracht, veel…heeeeeel veel huiswerk moeten maken. Ben er zeker niet dommer door geworden, maar als ik het neerleg naast deze vier dagen dan verdwijnt dat in het niet en ben ik door deze cursus met gepaste materie zeer verrijkt.

Nu dan maar weer dat lekkere bed in met dat knapperige dekbed.