De geschiedenis herhaalt zich...

Een van de jongste herinneringen uit mijn jeugd heeft met muziek te maken.
Ik moet daar ineens aan denken terwijl hier in huis Classic FM aan staat. Vrijwillig opgezet door m’n dochter omdat ze daar beter bij kan leren. Terwijl ik er naar luister, klinken de klassieke tonen van herkenbare stukken. Vroeger was deze muziek de keuze van met name mijn vader. Ik vond het helemaal niets en nam me voor dat ik dat ‘later’ nooit zou draaien. Mijn muziek keuze was duidelijk anders….

Jaren terug, toen ik een jaar of vijf was, gingen mijn ouders met mijn drie zussen en mij op vakantie naar het Zwarte Woud in Duitsland. We reden in een Opel Record, welke volgestopt was met kleding voor zes personen, de zes personen zelf en de onmisbare met plaatjes beslagen wandelstokken voor in de bergen. Op de achterbank vier meiden tussen de vijf en vijftien jaar. Je moet er toch niet aan denken! Maar volgens mij ging het gewoon zonder gezeur. We zaten zo’n beetje vacuüm gezogen tegen elkaar aan. En dat zo’n zeshonderd kilometer, op wat legere snelwegen,lang. Omdat we degelijk christelijk opgevoed werden, waren we niet veel gewend op het gebied van muziek en radio. Televisie hadden we thuis niet. Wel zo’n nostalgische radio met van die grote draaiknoppen. Dat was hoofdzakelijk voor een brok nieuws.

Op weg in de auto met nog zeshonderd kilometer voor de boeg hoorden we ter hoogte van Gouda opeens muziekklanken in de auto. Verrast als we waren, zat m’n moeder met een draagbare cassettespeler op haar schoot. Een cassettebandje van 'James Last op klompen' vulde de auto en onze verbaasde koppies. Wat waren we blij! We hadden muziek in de auto! Die herinnering heb ik nog wel, maar of we ook die hele zeshonderd kilometer naar hetzelfde bandje hebben geluisterd weet ik niet meer. Muziek is sinds die tijd meer en meer in m’n leven gekomen. Tegen de tijd dat ik een jaar of tien was, bleek ik een enorme ABBA fan te zijn. Omdat mijn zussen allemaal wat ouder waren dan ik kwamen er al snel potentiele zwagers over de vloer. M’n oudste zus bracht wat dat betreft de variatie in huis door regelmatig een verse zwager mee te brengen. Mijn tweede zus had al vrij snel serieus beet en bracht er eentje mee wat een blijvertje bleek te zijn. Op mijn, ik denk 11^e of 12e verjaardag, kreeg ik een eigen cassetterecorder van mijn ouders. Van het toenmalige vriendje van zus twee, wat inmiddels nog steeds m’n zwager is, kreeg ik bandjes van ABBA. Hoe blij was ik daarmee. Ik heb erg veel op mijn kamer gezeten vanaf die tijd. De muziekkeuze van mijn vader vond ik niet echt leuk. Klassiek en Jazz. Mijn moeder zette eigenlijk nooit muziek aan. Op mijn kamer was ik stiekem aan het playbacken voor de spiegel met de haarborstel als microfoon en met een rij aan elkaar geknoopte elastiekjes als snoer. Door mijn lange blonde haren was Agnetha mijn rol. Mijn vriendin die kort donker haar had deed Frida na. We blokkeerden de slaapkamerdeur want we wilden uiteraard niet dat er ineens iemand binnen zou lopen en ons als een stel malloten zou zien staan. De bandjes werden grijs gedraaid en steeds vaker moest er een potlood aan te pas komen om het lint van het cassettebandje weer zonder kreukels strak te trekken.

In de tijd dat ik op eigen benen ging staan, na het schoppen tegen de muziekkeuze van m’n vader en alles wat een puber niet kan en wil begrijpen, kwam ik een beetje tot m’n verstand.
Eenmaal de deur uit begon mijn eigen ik een beetje te ontstaan. Achteraf gezien is het zo dat je als puber niet vaak je eigen keuze laat horen of zien, maar datgene wat jouw doelgroep je zo’n beetje voorschrijft om ‘erbij te horen’. De interesse in muziek was vele malen groter dan waar ik als puber voor uit durfde te komen. Zo ben ik een aantal keer met heel veel plezier naar NSY geweest en heb ik, naast de hedendaagse muziek, ook met regelmaat klassieke muziek aan staan.

Mijn kinderen zijn anders dan ik, opgegroeid met allerlei muziek en beelddragers.
Wat leuk is het dan om te zien en te horen dat ze hard en vals mee blèren met ABBA en dat tijdens het studeren classic FM door de huiskamer galmt.
De geschiedenis herhaalt zich....