Blog 3 Strepsels

Gisteren een toertje gemaakt met de auto. Ramen open en lekker frisse wind vangen. Het is nog steeds erg warm in de Toscane. Omdat we hier al jaren in de omgeving zijn geweest, is de drang van het bezoeken van plaatsjes wat minder groot. Ook omdat het rond de 40 graden is. De velden met zonnebloemen zien er verpieterd uit en hebben waarschijnlijk hun dienst al bewezen. De hellingen op de bergen zijn ook allemaal in de hooikleur. Het groene van het gras is verdwenen door de warme, hete en uitdrogende zon. Aan de ene kant verbaasd het me altijd dat er hier geen dieren in de weilanden lopen. Aan de andere kant zou het geen doen zijn voor de dieren. Ten eerste zouden ze enorme bergkuiten krijgen omdat er hier geen weiland vlak is en groen gras is er al helemaal niet, dus geen best leven voor de dieren. Zwerfkatten en honden lopen er hier zat. Ze zien er net zo dor en droog uit als de natuur.
Ondertussen voorzie ik m’n huid regelmatig van een fikse laag zonnecrème en olie om er niet net zo dor en droog uit te komen te zien. De tint gaat al aardig de bruine kant op, dus mij hoor je niet. Zal straks wel lekker afsteken bij die hagelwitte overhemden.

Vanmorgen zat Charlotte al om 8 uur met een gezicht als een oorwurm buiten de tent.
Ze had wat last gehad van mieren in de tent.
Stefan was niet veel later wakker en vertelde van de slachtpartij van vannacht.
Hele hordes mieren hebben ze samen om zeep geholpen. De kleine vlijtige beestjes hadden zich genesteld in Charlotte’s tas. In de tas zat een vergeten stripje strepsels. Je wilt niet weten hoe dat eruit ziet in een tentje waar het nog warmer is dan de 40 graden buiten. De hele tent leeggehaald, tas weg gepletterd en alles uitgesopt. Vanavond kunnen ze dus gewoon weer in een mierloze tent.

Vandaag naar Vada geweest. Naar het strand met een prachtig blauwe zee. Er is altijd van alles te doen en te zien. Een van de oekoeboekoemannen herkende ons van vorig jaar….of dat een goed teken is weet ik niet, maar hij kwam even bij ons zitten en liet horen welke Nederlandse woorden hij allemaal kon. Zo’n diep zwarte man, met gele tanden en een lucht om hem heen waar zelfs de vliegen van spugen. Maar met een vriendelijke en gulle lach zei hij tegen Charlotte… “lekker ding”.....
Ze lachte uit beleefdheid maar werd spontaan onpasselijk bij de gedachte alleen al.
Voorzien van een wat gevoelige huid, terug naar de camping waar deze blog weer tot stand is gekomen onder een volle maan welke omringd is door schapenwolkjes.

De weersvooruitzichten zijn iets minder, maar dat moeten we eerst nog zien gebeuren.
Als het 10 graden minder warm wordt dan is de temperatuur nog goed.
 

Wordt vervolgd…

Ciao..!!!