back to life, back to reality...

Gistermorgen omstreeks kwart voor negen zaten we allemaal schoongepoetst (op de kleding na  ) in het witte busje. 
Uiteraard vallen nog regelmatig de woorden Tommy H en kortingsbon. 
Maar zoals het er nu uitziet zijn we ruim op tijd. 
Nog even de auto volgetankt. Als je 'm niet vol inlevert dan tankt het verhuurbedrijf hem af en rekent achteraf nog een volle tank......dus ja, als je zo gek bent op kortingsbonnen dan kun je dit natuurlijk ook niet anders oplossen dan door hem vol in te leveren.  
Auto ingeleverd en meteen richting douane gelopen. 
Het zou me verbazen als ik nu een keer gewoon door kan lopen. 
Alle keren ben ik er al uitgepikt. Extra fouilleren, controle op drugs en explosieven...... 
En wat denk je???? Eerst de paspoort controle....ze heeft zeker vier keer gekeken van de foto naar mijn gezicht....ik zag haar twijfelen. Het zal toch niet waar zijn hé... Uiteindelijk mocht ik door. Toen door de douane. Tas neergelegd op de band, laptop eruit en in een plastic bak gedaan samen met m'n gsm, horloge en schoenen. 
Alles op de lopende band door de scanner heen. 
Toen zelf door het poortje en ik mocht gewoon doorlopen. Toen wachten tot de spullen weer bij me terugkwamen op de lopende band....en ja hoor......Is this your bag?? Yes sir. @#$%^&* dacht ik, wat nou weer !!!  Hij nam het tasje van de laptop mee en heeft het binneste buitengekeerd. 
Daarna kreeg ik het weer terug. Bleek dus dat ik de laptop uit het tasje had moeten halen en zo open op de band moest leggen. Had ik alle andere keren niet gedaan.....Maar goed....we waren nog steeds ruim op tijd.  
Bagage hadden we niet, die stond al op airport Washington DC. 
Dus dat schoot lekker op. Ruim op tijd waren we bij de gate. Dat voelde goed! Netjes op tijd het vliegtuig ( boeing 747 UA) ingestapt. 
Het vliegtuig zat goed vol en nadat de deuren gesloten waren gingen de motoren draaien. Ik zag door het raampje dat de loopbrugslurfdinggeval weggereden werd. Ineens liepen de stewardessen naar de achterkant van het vliegtuig. 
Omdat ik in het midden vlakbij de deur zat zag ik door het raampje dat de loopbrugslurfdinggeval weer dichterbij kwam en zich vast zoog aan het vliegtuig. Ik hoorde het personeel 911 zeggen en iets met een baby...ik dacht dus dat er iets medisch fout was met een baby. Na wat onrustig heen en weer gerommel en gepraat door de stewardessen ging uiteindelijk de loopbrugslurfdinggeval weer van het vliegtuig af en bleven de deuren gesloten. De vlucht begon een kwartier later dan gepland en verliep voorspoedig. 
Na de landing op airport Washington DC stond er buiten een hele batterij aan politieauto's met zwaailampen en een ambulance te wachten. Toen de deuren geopend werden en we uit mochten stappen stonden er 7 politieagenten en twee ambulance medewerkers te wachten. Ik had nergens iets van gemerkt dus kon me niet voorstellen dat er rare dingen gebeurd waren aan board. Later hoorde ik van andere nederlanders die achterin gezeten hadden wat er gebeurd was. 
Een mannelijke passagier zat achter een vrouwelijke passagier. De vrouw deed haar stoel een beetje naar achteren en de man kon dat op de één of andere manier niet hebben en gaf een paar enorme rotklappen tegen de rugleuning. Hierop reageerde de vrouw heftig door te doen alsof ze heel veel pijn had. (gespeeld of niet...in Amerika kun je op zo'n manier een boel geld claimen). 
De man (een nederlandse vader met een hele berg kinderen bij zich) mocht dus mee met de politie en voor de vrouw was er een medisch team ingeschakeld. Wat een gedoe allemaal. Maar goed...We zijn ondertussen in Washington en gaan op zoek naar onze koffers. Na een zoekslag verteld een dame in een heksen-outfit (het is haloween in USA  ) dat onze koffers aan de andere kant van de luchthaven staan en samen met ons het vliegtuig in gaan. 
Daar hebben we dus geen omkijken meer naar. Nadat we wéér door alle controle's gegaan zijn ( de 1e keer dat ik zonder haperen erdoor kon) zijn we nog maar even een hapje gaan eten en toen bij de gate gaan zitten wachten. En ja hoor...daar kwam de man die de klap uitgedeeld had in het vorig vliegtuig met in zijn kielzog zijn hele kinderschare. Hij lachte wel maar ik denk dat hij op zijn minst een heel vette boete aan z'n gat heeft hangen. Eikel. 
Keurig netjes op tijd het vliegtuig weer in voor de vlucht naar Amsterdam (boeing 777 UA). 
Naast mij zat een getinte man uit Amerika. Hij was niet zo spraakzaam. Gaf antwoord op mijn vragen maar daar bleef het bij...geen gesprek gevoerd dus. Hij had natuurlijk wel gezien dat ik lekkere schouders had. Tijdens de vlucht schurkte hij daar lekker tegen aan..... Zo nu en dan ging ik verzitten en verschoof hij zijn grote zwarte hoofd ook....Na verloop van tijd had hij gelukkig een kussentje gevonden voor in zijn nek. Hierdoor bleef zijn hoofd op zijn romp zitten en mijn schouder vrij  . 
Nadat ook deze vlucht weer succesvol verlopen was op een zeer mistig Schiphol, weer naar de controle en ook deze keer ging het vlekkeloos. Toen naar de bagage en ja hoor......ze hebben woord gehouden in de states...onze koffers rollen van de band.  
Bij de controle moest een man zijn koffer open maken en die zat helemaal vol met bananen..... .....het vervolg is ons niet bekend geworden maar wat zou zo'n man met een koffer vol bananen moeten????????? 
En nadat de taxibus ons netjes thuis had afgeleverd even 2 uurtjes geslapen en om 10.00 uur vanmorgen de wekker weer laten aflopen....ik had nog wel 10 uur kunnen slapen. Maar om JET niet in de LEG te laten schieten er toch maar uit gegaan en het gewone ritme weer opgepakt. 
Morgen begint het werkritme weer en is het ver met het luie leventje. En ja....ik ben misschien een rare, maar geloof me...ik vind het best fijn om weer aan de slag te gaan. 

Niet elke dag, maar zo nu en dan zal ik weer een blog plaatsen. 
Bedankt voor het lezen en alle reactie's. Erg leuk !!