32 jaar tante....

Vandaag 32 jaar geleden, was ik thuis bij mijn ouders. In de middag werd er gebeld door m’n zus en zwager dat ze een zoon hadden gekregen.
Dat betekende dat mijn ouders voor het eerst opa en oma waren geworden en ik dus tante.
Wat een geweldig nieuws. Omdat ik nog op school zat had ik best veel vrije tijd.  Zo kon ik regelmatig wat tijd doorbrengen met m’n kleine neefje. Het was natuurlijk ook het liefste en schattigste ventje dat er bestond. Gelukkig is het nog steeds een lief en schattig ventje, maar wel een van 32 jaar. En op die leeftijd zit je niet altijd meer te wachten om je verjaardag te vieren met een zootje ouwe ooms en tantes in huis. Nee….dan kun je dat mooi combineren met een bezoekje aan oma in het verpleeghuis.
Vanmorgen dus op bezoek bij moeders en daar met een groot koppel om haar heen de verjaardag van haar oudste kleinkind gevierd. Of ze het beseft heeft weet ik niet. Ze was in ieder geval erg slaperig, maar zodra haar rolstoel in beweging kwam deed ze haar ogen open. Wat is het toch een vreemde situatie zoals ze daar zit. Een lichamelijk gezonde vrouw van ruim 82 jaar waar onder de hersendeksel zoveel kapot is dat ze als een plantje leeft.  Haar enige levensbehoefte komt uit een plastic zak welke hangt aan een ijzeren haak aan haar rolstoel. Uit die zak druppelt 24 uur per dag voeding in haar lichaam. Verder leeft ze helemaal zelf. Ze doet mee met allerlei heersende griepjes en hersteld daar dan ook weer redelijk eenvoudig van. Emotie toont ze niet dus of ze iets beleefd heeft van wat er om haar heen was vanmorgen…dat zal altijd een vraag blijven. Er vanuit gaande dat ze er toch iets van meekrijgt hebben we daar met elkaar gezellig zitten doen.
Na een paar uurtjes is het hele gezelschap weer vertrokken en bleef ze alleen achter in haar kamer op de bovenste verdieping met prachtig uitzicht. Wat zou het toch heerlijk zijn als ze dan voor dat raam ineens haar hand op zou steken en ons uit zou zwaaien………………..

Eenmaal terug uit Gouda met Charlotte naar de Oosterhof. Nou…ik wist het eigenlijk al, maar zag het vandaag nog maar weer eens bevestigd. Wat een drama om daar op zondag heen te gaan. Allereerst in de rij om je auto ergens in een klein gaatje kwijt te kunnen. Dan bij de winkels zien te komen die op de planning stonden. Er moest een DVD geruild worden want de verkeerde was aangeschaft. Dat ging op zich best redelijk snel, maar daarna naar een kledingzaak om een spijkerbroek te scoren. Ik ben van nature echt niet bozig of agressief maar dat werd ik in een paar minuten wel. In die kledingzaak (neeeee geen Primark, want daar kom ik echt NOOIT meer) blokkerden dus complete gezinnen de paden met ongeïnteresseerde mannen die achter de kinderwagen verveeld stonden te wachten tot hun vrouw eindelijk iets had gevonden waarmee ze dan weer met het complete gezin in die ellendig lange rij voor de kassa gingen staan wachten. De kinderen in die kinderwagens, maar ook de kinderen die al konden lopen en ongeveer kniehoogte hadden bereikt, liepen massaal te schreeuwen en te janken. Die hadden gewoon in hun nest moeten liggen omdat ze strontvervelend waren en keihard slaap nodig hadden.
Ja ik weet dat ik zelf ook twee van die schepsels heb en dat die ook klein zijn geweest, maar dat waren natuurlijk twee schatjes die je nooit hoorde…….kuch.
Nadat er een spijkerbroek was gescoord zijn we in één rechte lijn de winkel uitgelopen richting parkeerplaats. We liepen nog wel even langs mijn favoriete RM winkel. Daar moet ik gewoon altijd even doorheen lopen en dromen van die enorme miljoenen van de staatsloterij……
Ik heb me goed beheerst en met lege handen de winkel weer verlaten. Na nog even aan een deur te hebben staan trekken terwijl er duwen op stond konden we de terugreis weer aanvaarden.

Martins 32^e verjaardag is voorbij en is de volgende jarige bijna aan de beurt.
Toen Martin 10 werd heeft hij de hele dag in spanning gezeten of hij op zijn verjaardag misschien een neefje of een nichtje zou krijgen. Uiteindelijk werd Stefan vijf dagen later gelanceerd, dus vrijdag ben ik 22 jaar moeder.
“Oma, volgende week zondag zijn we er weer hoor” !! Want ook Stefan heeft niet zo’n behoefte om zijn verjaardag vieren met een zootje ouwe lui.......