2e wedstrijd NL op het WK 2014

Dit keer een ander verslag van de 2^e voetbalwedstrijd van Nederland tijdens het WK ’14.
Vandaag moest er tegen Australië gevoetbald worden.
Omdat ik moest werken vanavond was ik vandaag solidair aan het elftal in dezelfde kleur gekleed.
Om 18.00 uur m’n bakje met gepelde sinaasappel gepakt en met pen en papier naar de plek vlakbij de televisie die in dit pand aan de muur hangt gelopen.
Het is stil in de hal.
Er staan geen afspraken in mijn agenda voor vanavond. Na het luisteren naar de volksliederen, begon de wedstrijd die zelfs mij, als niet voetballiefhebber, kromme tenen en samengeknepen billen opleverde.
Terwijl ik me na een poosje bedenk dat ik wel weer op m’n werkplek kan gaan zitten omdat de wedstrijd zonder mijn aandacht ook wel doorgaat valt het eerste doelpunt. Ineens wordt het spelletje weer leuk. Robben heeft gedaan waarvoor hij betaald wordt, duur betaald, héél duur betaald!
Het euforiegevoel wordt echter al na een minuut de grond ingeboord als ook Australië een doelpunt maakt.
Tijd om naar m’n werkplek te gaan. In de hal komen wat mensen die óf geen interesse hebben in het voetbal of mensen, in dit geval vrouwen, die waarschijnlijk door hun man weggekeken zijn thuis. Als ik weer op mijn werkplek zit en m’n computer aan slinger bedenk ik dat ik m’n tablet bij me heb. Toch maar even in een hoekje van m’n bureau zetten en de wedstrijd opzoeken. Als ik eindelijk beeld heb zie ik een soort drenkelingebak het veld op komen. De voetballer met die vreselijk enge ogen ligt met witte knikkers in zijn hoofd buiten kennis te zijn.
Ze droppen hem in die oranje drenkelingenbak en sjouwen hem het veld af. Als ze over de zijlijn lopen kijkt van Gaal even in het bakje naar “zijn speler” met een blik van…..oo daar heb ik niks meer aan, doe maar weg.
Dan is het rust.
Ondertussen is het in mijn computersysteem nooit rust dus daar een en ander verwerkt.

Met een scheef oog zie ik dat de rust voorbij is en de spelers het veld weer opkomen.
Ik zie de nummer 7 van Australië staan en als ik zo naar zijn shirt kijk dan is hij in de rust waarschijnlijk in zijn kraag gevat. De helft erin en de andere helft rechtovereind.
Niet netjes aangekleed. Dat zou die mooi boy van Portugal met zijn zere knie niet gebeuren.
Toch nog maar even naar de grote tv in de hal. Met nog een paar kijkers is het niet zo’n sfeertje als bij de eerste wedstrijd toen ik hier thuis met 2 blonde drollen zat te kijken. Daar kwamen toch wat meer passionele en taal technische vernuftigheden bij los.
Van Persie krijgt een gele kaart en mag de volgende wedstrijd niet mee doen. Jammer joh…..Ik vind er op dat moment geen voetbal meer aan en verdwijn weer naar m’n werkplekkie, waar de tablet, dankzij de WIFI hetzelfde beeld geeft als op dat grote scherm.
Ik heb geen zicht op het grote scherm vanaf mijn werkplek, maar hoor wel het geluid.
Ineens hoor ik een hoop herrie alsof er gescoord wordt. Ik kijk op m’n tabletje en snap de herrie niet. Ik rammel verder op mijn toetsenbord en zie dan even later waarom ik al die herrie even daarvoor hoorde….Dankzij een penalty wordt het 2 – 1 voor Australië. Jammer !!! Ik durf gewoon uit te spreken ( of op te schrijven) dat ik een wat teleurgesteld gevoel had. Ik pak m’n tablet op en loop ermee naar het grote scherm. Daar zijn de kijkers de depressie al voorbij terwijl ik er nog vol in zit. Nu blijkt dat ik gewoon achterloop.
Dankzij het “supersnelle” WIFI loop ik dus een halve minuut achter op de beelden die op tv te zien zijn.
Goed om te weten, zo wordt de spanning een beetje gedoseerd. Ik vertrek weer terug met tablet en ga verder met mijn werk.
Dan hoor ik weer een hoop gejoel in de verte en kijk alvast naar m’n tablet wat ik zo zal zien verschijnen. Jawel, ook van Persie doet waarvoor hij betaald wordt, duur betaald, héél duur betaald.
2-2. Dat geeft de burger weer moed en vertrouwen dat het toch nog een winnende wedstrijd zou kunnen worden. Ondertussen belt zoonlief dat hij ergens in een oord in Duitsland staat. Even een goed moeder / zoon gesprek gevoerd en daardoor volledig het derde doelpunt van Nederland gemist.
In de herhaling nog wel gezien dat de bal de netten in vloog, maar ik heb werkelijk geen idee wie daarvoor verantwoordelijk was. Het maakt ook geen ruk uit natuurlijk. Hij zat erin en het is 2 – 3 in het voordeel van Nederland.
Het leukste vind ik eerlijk gezegd als er zo’n muurtje gemaakt wordt. Nu helemaal met dat spuitbusje slagroom wat de scheids gebruikt om al die retedure kerels achter het lijntje te houden.
Al die handjes voor hun zakjes om maar niet vroegtijdig onvruchtbaar te worden en de vertrokken gezichten als de bal met een kleregang op ze af komt.
Als ze weer met z’n allen achter de bal aanrennen probeer ik even iemand te bellen, in de hoop dat ik niet teveel stoor. Ik heb een leuke mededeling voor de man in kwestie dus ik ga er vanuit dat hij het niet erg vind dat ik hem misschien stoor in de spanning van de voetbal.
De man blij kunnen maken met het terugvinden van zijn documenten, die hij zelf nog niet eens gemist had.
Ik weet het…voor er commentaar komt… gevonden voorwerpen horen bij de gemeente, maar in dit geval had ik ze in handen en kon ik de man opsporen en blij maken. Best leuk hoor zulke klusjes tussendoor. Terwijl de klok de laatste minuten van de wedstrijd wegtikt ga ik toch nog maar even bij het grote scherm kijken. Achter mij gaat een lift open en komen er twee mannen uit die mij en nog meer mensen ziet staan kijken naar de wedstrijd. Stoïcijns lopen ze langs het scherm, zonder te kijken of te reageren. Het was zo’n komisch gezicht dat iemand uit het gezelschap hardop zei wat iedereen dacht…”dat zijn geen echte mannen”…..

Als het verlossende fluitsignaal klinkt en de 2^e drie punten binnen zijn is het tijd om af te ronden en me naar een ander bureau te begeven.
Ongetwijfeld zullen er mensen zijn die commentaar hebben over het feit dat ik heb staan kijken onder werktijd, maar dat gaat me niet raken. Ik was aanwezig en als het aanbod er geweest was, had ik voor de volle 100% mijn inzet gegeven….zonder duur, héél duur betaald te worden !!