1e Wedstrijd NL op het WK 2014

Kortgebroekt met oranje shirts en slippers, inclusief een oranje huid dankzij de spray tan, hebben twee blonde drollen zich op de bank genesteld.
Klaar om naar de eerste wedstrijd van het Nederlands elftal te gaan kijken. Op tafel staan flesjes Jillz en een schaal chips.
Het is gelijk al een domper als “onze jongens” in beeld komen.
Waar is dat oranje? Alleen maar donkerblauwe shirtjes ! Daar zitten we dan mooi met onze oranjeshit!
De mannen komen uiterst geconcentreerd het veld op lopen. Van Persie staat zo ontzettend strak gespannen dat het opgezwollen adertje over zijn slaap naast zijn ogen het enige is wat beweegt. 
Als de mannen dan samen met de kleine schattige supportertjes netjes in een rijtje staan volgt eerst het Spaande volkslied. Het elftal zingt niet mee en houd de lippen stijf op elkaar. Volgens één drol op de bank zou dit volkslied geen tekst bevatten. Geen idee of ik die mededeling serieus moet nemen, maar het heeft ook geen meerwaarde voor nu.
Het Nederlands elftal zingt echter uit volle borst het Wilhelmus mee. Zo heb ik ze nog nooit zien zingen…betekend dit gretigheid of heeft van Gaal een of andere sanctie te verdelen als ze niet meezingen….
Als de camera zo heel dicht langs al die dure koppies gaat kun je toch wel zien dat er een flink aantal ego’s tussen staan. 
De beoordelingscommissie hier op de bank maakt in de tussentijd de balans op en beoordeeld deze mannen op hun schoonheid, charmes en de hoogte van hun banksaldo.
Zo te horen zitten er wel huwelijkskandidaten tussen.
Als het volkslied klaar is en de mannen als jonge honden de grasmat op gaan verdwijnt vrijwel gelijk de Nederlandse keeper uit beeld.
De man heeft een pak aan in de kleur van het gras…!!! Kan natuurlijk best handig zijn.
Na zo’n zeven minuten speeltijd springen beide drollen van de bank en roepen en gillen onrustig de meest vreselijke waanzin uit. De bal komt iets te dichtbij het Nederlandse doel wat voor de nodige onrust zorgt. 
Als de spelers zich als kleuters gedragen als ze een duwtje krijgen, op de grond vallen alsof ze een doodslag gekregen hebben, roept een drol “agressieve k*tspelers…gedraag je !!!”
Dan gebeurt het. Er gaat iemand op de schoen van Robben staan waardoor deze los komt van zijn voet. Hij gaat in een hoekje van het veld op zijn platte gat zitten om de knoop uit zijn veter te halen.
Dat duurde zo lang dat het bijna niet anders kan dan dat Arjan Robben de afgelopen dagen al zijn nagels opgevreten heeft en nu met die stompjes de knoop er niet uitkrijgt.
De keeper van Spanje heeft een geel pak aan wat me vreselijk doet denken aan…spngbb…ik schrijf het liever niet hardop neer.
Dan volgt er een schot op het Nederlandse doel wat eigenlijk niet gemist had mogen worden volgens de commentatoren van de bank en de korte mededeling is dan ook “Specsavers”! 
Dan valt de eerste kaart. Ik roep keihard dat Kluivert een gele kaart krijgt…maar Kluivert schijnt tegenwoordig Guzman te heten. Ik ben echt niet mee ontwikkeld geloof ik, de afgelopen jaren.
Alsof het echte kerels zijn klinkt de ene boer na de andere uit die schattige keeltjes op de bank.
Dan ineens dikke stress….een penalty voor Spanje. En jawel vol in de netten. 1 – 0 !!
Met een chagrijnige kop kijkt het spul weer verder.
Voor mij een gunstige ontwikkeling omdat ik in de 3 poules waaraan ik mee doe voorspeld had dat Nederland met 2 -1 zou verliezen.
De trainer van Spanje, verder te noemen als man met snor, zit bewegingsloos op de bank. Hij ziet eruit als een massief stuk mens met een puntje aan zijn neus welke zover omkruld dat hij zijn snor raakt die zich onder die kromme neus heeft genesteld.
Zo fris en strak als de scheidsrechter er uitzag aan het begin van de wedstrijd, zo belabberd ziet hij er nu na 34 minuten uit. Wallen onder zijn ogen die lijken op borsten van een 95 jarige vrouw, en rimpels in zijn voorhoofd waar een kabouter zijn fiets in kan stallen.
De wedstrijd is een beetje dood en Charlotte besluit om aan de zijkant van de televisie de bal richting Spaans doel te blazen. Laat dat nu gewoon lukken en in de 44e minuut maakt van Persie een ferme duik en duwt de bal met zijn hoofd in het doel van Spanje. 1 – 1 . Vanuit twee kelen hier uit de huiskamer wordt van Persie de liefde verklaard, ongeacht hoe wat waarmee en waardoor…hij krijgt alle credits bij de dames. Voor van Gaal is dat is een mooi moment om zijn jongens op een bakkie thee te trakteren. Hier in huis een mooi moment om weer even de boel op orde te krijgen en de dames te kalmeren door hen te laten ademen door het hart……
Na de theepauze begint het spel weer maar dan moet er naar de andere kant gespeeld worden. Ik ben een te gedesinteresseerde vrouw wat betreft voetbal en heb ik vaak een halve wedstrijd nodig om me te realiseren dat ze nu de andere kant op moeten spelen. Gelukkig weten “onze jongens” dat wel met een hongerige Robben die een doelpunt maakt. Man met snor kijkt zonder emotie de wereld in.
Als er een vrije trap genomen moet worden trekt de scheids, die nu echt bijna struikelt over de wallen onder zijn ogen, met een busje pepperspray een wit lijntje op het veld. Ik weet werkelijk niet wat ik allemaal zie. Is dat nieuw? Of heb ik echt de laatste wedstrijd vier jaar geleden gezien.
Inmiddels is het al 1 – 4 voor Nederland en vind de wave plaats hier op de bank. Een wave met twee personen is echt te belachelijk voor woorden, waarop ze dan samen maar een polonaise gaan lopen.
Volledig van het pad verklaren de twee drollen wederom de liefde aan van Persie. Als ik zeg dat hij niet altijd zo’n braaf jongetje is geweest wordt dat meteen van tafel geveegd en gezegd dat het gaat om de toekomst en niet om het verleden. En zo zit je als moeder weer monddood aan de tafel aantekeningen te maken voor dit zinloze verslag.
Na nog een doelpunt is het hek van de dam, ligt er een op de grond bijna te hyperventileren en bijna in haar broek te pissen van vreugde en stress en heeft de ander buikpijn van de spanning.
Man met snor loopt een halve minuut voor het eindsignaal langs zijn spelers op de bank en legt bij een ieder een hand op het hoofd……emotie is er nog steeds niet te zien op zijn gezicht, hoewel zijn ogen inmiddels rood geaderd de vernedering aanschouwen.
Na de wedstrijd heb ik even snel op mijn poultjes gekeken en jawel…ik ben bij alle poules een na laatste. Echt waar…ik geloof er nog steeds in dat Kameroen wereldkampioen wordt.
Met een beetje geluk kan ik van de volgende wedstrijd weer een heel ander verhaaltje schrijven. 
Dan moet ik werken, dus dat wordt afwachten wat dat voor smeuïge belevingen kan geven.
Ondertussen zijn dan toch mooi wel de eerste 3 punten binnen.